The Van Jets zijn al een tijdje bezig. Sinds ze Humo’s Rock Rally wonnen in 2004 zag ondergetekende ze een evolutie doormaken van schimmige amateurfestivalletjes naar de grote festivals en concertzalen. Hun optreden in Kunstencentrum Vooruit gisteren vormde ongetwijfeld een van de  hoogtepunten in dit parcours.

Maar! Onder het motto ‘geduld is een schone zaak’ kregen wij eerst voorprogramma Bed Rugs op ons bord. Wij roken er bedachtzaam aan, dachten nog even een hap te nemen, maar schoven het bord uiteindelijk toch maar van ons af. Niet dat het slecht was, maar echt boeien deed het niet. Jammer, want het psychedelisch sfeertje toonde wel degelijk potentieel.

Op naar het hoofdgerecht dus. Het was even bang afwachten in welke outfit frontman Johannes nu weer zou opdagen (de man heeft een reputatie hoog te houden), en wat we te zien kregen voldeed dan ook ruimschoots aan de verwachtingen. Glitter op de wangen, ontbloot bovenlijf, rode verf op de armen. Voor ons stond een reïncarnatie van de androgyne Ziggy Stardust. Heerlijk.

Beginnen deed The Van Jets met Here Comes The Light, de eerste single van hun nieuwste plaat Halo. Duidelijk geen slechte zet, het publiek was meteen mee. Wat volgde was een show die ons uit onze schoenen wervelde. Er werd lustig meegezongen, geklapt, gedanst,… Johannes ontpopte zich tot een ware volksmenner en het publiek hing aan zijn lippen, vingers, voeten,… Fin, je snapt het wel.

Een eerste echte kopstoot kregen we al vroeg in de set uitgedeeld door Electric Soldiers. People common! tierde Johannes de zaal in, en dat moest hij het publiek geen twee keer zeggen. Ook nieuwere singles uit  Halo als Broken Bones en Danger Zone zorgden voor het nodige feestplezier.  

Na amper een uurtje waren deze sadisten al van plan dit heerlijk concert af te sluiten. Dat was echter buiten een bijzonder levendig publiek gerekend. Johannes kwam het podium terug op en bracht een verrassend intieme soloversie van Our love = strong. De aanwezigen waren debuut Electric Soldiers duidelijk nog niet vergeten. Tijdens het onheilspellende High Heels toonden Wolfgang en Johannes hoe strak ze op elkaar ingespeeld zijn. Meermaals tijdens de set gingen ze, in de traditie van de beste hardrock bands, tegenover elkaar de ziel uit hun lijf spelen.

Het massaal meegezongen The Future vormde het sluitstuk van de avond, maar daar had het publiek duidelijk nog geen zin in (en The Van Jets waarschijnlijk ook niet). Het venijn in de bisronde had de gemoederen nog meer verhit en we bleven dan ook klappen. De band kwam uiteindelijk nog een laatste keer terug, wist ons te vertellen dat dit hun beste show ooit was, en sloot de avond af met een zinderend What’s Going On?.

Wij zaten vol, konden geen pap meer zeggen. Tot onze verbazing echter zagen wij onze handen nog steeds spastisch heen en weer gaan, schreeuwend om meer. Johannes kwam nog even op het podium, triomfantelijk met een glas champagne in de hand, alleen om ons mede te delen dat ze écht geen liedjes meer hadden om te spelen. We vergeven het hem graag.

Setlist:

HERE COMES THE LIGHT / THE OTHER MAN / ELECTRIC SOLDIERS / IF I WAS YOUR MAN / BANKERS / MYSTIFY / SHORT NOTES / BROKEN BONES / ONAWA / DOWN BELOW / WAITED LONG ENOUGH / DANGER ZONE // OUR LOVE = STRONG / TEEVEE / HIGH HEELS / THE FUTURE /// WHAT’S GOING ON?