Hans Westerweel en Nicole De Pue stellen gedurende een week hun keramiekwerk ten toon in het Geuzenhuis.

Nicole De Pue (1956) haar keramische sculpturen tonen emotieloze figuren die symbool staan voor de drang naar perfectie, het optimisme en de beperkingen van de moderne mens. De onmogelijkheid om te bewegen is het centrale thema. De Pue creëert vijf types van figuren. Een eerste groep zijn memo-mensen die leven onder professionele druk en veel moeten onthouden. De Pue toont hun mentale en fysieke imperfectie. De statische Columna-mensen illustreren eenzaamheid, trots en schoonheid. De meest onbeweeglijke figuurtjes van De Pue haar collectie zijn de Stanzas. Zij hebben geen hoofd, geen expressie en lijken gevangen in hun eigen lichaam. Aan de andere kant maakt Nicole De Pue maskers zonder lichamen die doen denken aan de Sahel-landen. Het werk van Nicole De Pue is innovatief en daagt de keramische kunst uit.

Hans Westerweel gaat in zijn keramiek steeds uit van de traditionele schaal- en vaasvormen. De steengoedkeramiek wordt eerst met de hand gedraaid op de pottenbakkersschijf. Daarna volgt een langzaam droogproces tot de klei leerhard is. Door middel van afdraaien komt de definitieve vorm tot stand. Als resultaat ontstaat keramiek die gekenmerkt wordt door een strakke omlijning. Hierbij wordt teruggegaan naar de essentie van de schaal- en vaasvormen. Aan deze vormen kan soms nog een gebruiksfunctie worden toegekend. Bij de raku objecten herinnert alleen de grondvorm nog aan hun oorsprong. Door het karakter van de raku keramiek hebben deze hun gebruiksfunctie volledig verloren. In de raku keramiek combineert Hans Westerweel de zorgvuldig ontworpen vorm van een object met het toeval van de toegepaste raku techniek: de omlijning ligt vast, de kleurschakeringen en het craquele patroon in de glazuren ontstaan door toeval tijdens het stook- en afkoelingsproces. Dit contrast is in elk raku object van Hans Westerweel terug te vinden.