De psycholoog Kris Kelvin raakt ‘in charge’ in een ruimtestation dat zich een weg baant rond de planeet Solaris. Hij moet er de stand van zaken observeren en evalueren. Onverwachts treft hij echter het ruimtestation leeg en verlaten aan. Wanneer zijn vriend en tevens enige andere bemanningslid, Dr. Gibarian, op mysterieuze wijze overlijdt, wordt Kris achterdochtig. Solaris is een adaptatie van het gelijknamige boek van Stanislaw Lems. Dat maakt deel uit van een trilogie dat als hoofdthema ‘de communicatie’ heeft. Dat thema wordt ook doorgetrokken in de adaptatie van Tarkovski. Het contact met de buitenaardse wezens wordt op heel mysterieuze en indringende wijze tot de kijker gebracht. Andere thema’s zijn de menselijke psyche, de verstandelijke tekortkomingen, verlangen, afscheid en verlies. Een kluwen van complexe gevoelens en relaties maken deze adaptatie heel interessant en waarachtig. De thema’s gaan gepaard met tamelijk droge dialogen en een gestage vooruitgang die bijdragen tot het mysterieuze karakter van de film. En zoals dat gaat bij de doorsnee film van Tarkovski, krijgen we ook hier een niet te onderschatten cinematografische en inhoudelijke diepgang voorgeschoteld.