Toen we in april de seizoenpresentatie 2013-2014 van NTGent voor ons kregen, keken we reikhalzend uit naar de bewerking van Oscar Wildes An ideal husband. Een canoniek auteur waarop een nieuw licht schijnt, is steeds intrigerend om zien, maar is dat zeker wanneer Nobelprijswinnaar Elfriede Jelinek (Aut) het stuk onder handen neemt. In een symbiose tussen NTGent en het Nationaal Toneel, transponeerde regisseur Theu Boermans de sociale komedie van Wilde over publieke moraal naar een niet mis te verstaan statement over onze tijd. Enter De ideale man.

Het verhaal ontvouwt zich in de hogere kringen van de maatschappij. De politieke elitair Robert Chiltern (Mark Rietman) en Lady Gertrud Chiltern (Anniek Pheifer) nodigen maar wat graag enkele nouveaux-riches uit bij hen thuis om in de feestelijke schijn te leven. In die schijn van geluk, waarbij de humor steeds om de hoek loert, wordt Robert de politicus al gauw van zijn sokkel gehaald en onderworpen aan aasgier Mrs. Cheveley (Ariane Schluter). Zij confronteert hem met fouten uit het verleden die wel eens compromitterend zouden kunnen werken voor de rijzende politieke ster. Kan hij, ontdaan van zijn façade, ontkomen aan het publieke schandaal dat boven hem hangt? Kan hij zijn rijkdom én zijn vrouw/moraalridder bij zich houden?

Hoewel dit plot vaak grootse thema’s uitlokt, weet cast en regisseuse de ‘kleine aanpak’ van het origineel te behouden. Dat gebeurt niet louter door de komische noot waar butler Frank Focketeyn voor zorgt, maar ook door de humor waar de personages in hun rechtlijnige denken telkens schuldig aan zijn. Bovendien werd de denkoefening tussen macht en moraal opgevoerd door karikaturale figuren die steeds toegankelijk blijven door de situaties waarin ze verzeild geraken.

Op de planken zien we ook nog Chris Thys en Steven Van Watermeulen terugkeren. Die laatste zet een sublieme vertolking neer van een eigenzinnige en ambitieloze rijke die maar niet kan kiezen tussen vriend of vijand, noch welke vrouw hij wil, noch waar hij met zijn leven heen moet. Zijn simpele taalspelen mogen dan af en toe niet werken, zijn nuchtere en afstandelijke analyses zijn zeer amusant. Deze rol als egoïstische dandy is voor Van Watermeulen een schot in de roos.  

Blijkbaar duurde het stuk twee uur en 45 minuten (pauze incluis), maar de avond leek heel wat korter te duren. De afzonderlijke delen markeren duidelijk een onderscheid; enerzijds een gedeelte bol van dialogen over de hogere moraal en sociaal-politieke keuzes die de oorspronkelijke auteur geen onrecht aandoen. Anderzijds een veel lichter opgevat segment, dat vaak hilarische sitcom-elementen toevoegt aan de afwikkeling van de verhaallijn. Die tweedeling maakt van De ideale Man een zorgvuldige evenwichtsoefening waarbij de lach moeilijk in te houden is.

Ook de acteurs konden dat soms niet in de leuke chaos die het in de climax werd. De schijnbaar ongepaste maar dolkomische doorbreking van de set door NTGent-crew, de een na de andere acteur die binnenviel tijdens veredelde F.C. De Kampioenenmisverstanden, huis en meubilair dat ineenzakte als metafoor voor de afbrokkelende relaties… En hoewel dat decor door de tijd heen langzaam uit elkaar valt, doet De ideale man dat zelf niet. Integendeel, het stuk staat als huis en staat garant voor een avond tragikomisch amusement.

Deze week tot 16 november te zien en van 18 december tot 21 december, telkens in NTGent Schouwburg.

Voor meer data in andere steden check je http://www.ntgent.be/productie/de-ideale-man