"Zeebonken in kartonnen dozen", ofte Kurt Defrancq en Jonas Van Thielen die met hun nieuwe voorstelling De Gebroeders Degrave een biografie van de legendarische Oostendse gebroeders Degrave op podium neerzetten.  

Legendarisch, hoezo? De broers Eugène en Léonce Degrave werden in 1894 door het Franse gerecht beschuldigd en veroordeeld van zevenvoudig moord en piraterie. Zoveel jaar na datum worden ze nu door respectievelijk Van Thielen en Defranq opnieuw leven ingeblazen, wat leidt tot een herbeleving van het verhaal over deze twee Oostendse ‘plantrekkers’ met een goed hart op het verkeerde moment en de verkeerde plaats. 

Meer nog: de twee acteurs spelen niet alleen de gebroeders na, maar verder ook allerlei Oostendse figuren die in contact stonden met het befaamde/ beruchte duo, of ze stellen zich op als de speurders die het vermeende misdrijf en het daaropvolgend gerechtelijk onderzoek onder de loep nemen. De figuren op het toneel en hun historische alter ego’s lijken gevangene en slachtoffer van het wereldbeeld waarin ze zichzelf ten tonele voeren. Zijn ze wat ze van zichzelf geloven, zijn ze wat de wereld van hen maakt? 

Dit wereldbeeld wordt magistraal opgevoerd mede dankzij de enscenering, waarbij uit een enorm zeildoek dat boven de scène bengelt de acteurs alle attributen diepen om hun levensverhaal te vertellen. Met als hoogtepunt de transformatie van het decor van levensparcours tot hemel waar de broers elkaar een laatste keer omhelzen. 

Kortom, een voorstelling zonder veel pretentie en boodschapperigheid maar met een mooi, waargebeurd verhaal over broederliefde, moed, moederliefde en verbeelding.