Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

BOS SHOWCASE #3 IN CLUB DE LOGE - REVIEW

REVIEW | NONE
do 25.09.2014 | 22:00

door Ewoud Vermote

Club De Loge bestaat één jaar. Bij wijze van kers op de taart besloten ze hun tweede jaar in te zetten met een fijne showcase reeks. Geen wedstrijd, maar gewoon ter promotie van de club én jonge bands krijg je dit jaar vier avonden lang telkens vier bands voorgeschoteld. Elke avond beslist een jury (oké, misschien toch een beetje een wedstrijd) welke band er bovenuit steekt, waarna deze later dit jaar nog eens terug komt voor een full show in Club De Loge. Stonden deze derde editie op het podium: Gloria Boateng, Bonfire Lakes, The Girl Who Cried Wolf en Dwaallicht.

Was het niveau de vorige editie nogal flauwtjes, dan werd dit hier meer dan recht gezet. Iets wat de Belgisch-Ghanese Gloria Boateng al vanaf de eerste noten bevestigde met diepe synths, strakke drums en lyrics die meteen duidelijk maakten waar de band heen wou: “I’m gonna get this party started, I’m gonna, I’m gonna get this party started”. En dat deed ze. Met een mengeling van vuige rock, soul, hip-hop en drum ’n bass was het dan ook moeilijk om niet meegesleept te worden. Doe daar bovenop nog eens een geboren frontvrouw, die nog een indrukwekkend staaltje kan rappen ook, en je hebt een perfect recept voor een stomend feestje.

Het contrast met tweede in rij, Bonfire Lakes, was dan ook groot. “Tranen zijn ons doel”. Tja, dan hadden we net onze dansbenen boven gehaald. De zeskoppige band kan nog het best beschreven worden als knuffelbare indie, gedreven door een singer-songwriter die zich al eens in slaap durft huilen. Toch waren deze Limburgers op hun best wanneer ze de zakdoek even achterwege lieten. Een solo die die van While My Guitar Gently Weeps achterna holde, slepende gitaren en indrukwekkende backings in de afsluiter: dit was de Bonfire Lakes waar we best wat meer van hadden willen zien.

Met een indrukwekkende drumpartij werd de set van The Girl Who Cried Wolf ingezet. Niet veel later gevolgd door een cello from hell, bezeten gitaren en een zangeres die je bezweert met haar stem. Het geheel had iets van een koortsdroom, een trip waar je struikelt over chaotische noise, achtervolgd wordt door beukende stoner en omsloten door intieme pracht. Dit alles doorweven met de veelzijdige stem van Heleen Destuyver. Horen wij daar iemand “hoogtepunt van de avond” zeggen?

Als laatste trad Dwaallicht in de spotlights, het soloproject van zangeres/muzikante An Mardaga. Met niets anders dan piano, stem en loops werd hier een stroom van songs gecreëerd die nogal onopgemerkt leek voort te kabbelen. Dat lag vooral aan het feit dat de artieste meer zangeres dan muzikant was. Hoe kraakhelder en indrukwekkend haar stem, zo minimaal en weifelend was haar pianospel. Iets wat wel even doorbroken werd toen een lied werd opgebouwd vanuit de hemelse klanken van een duimharp. We zien haar in ieder geval graag nog eens terug met een band achter haar.

Uitslag: Gloria Boateng en The Girl Who Cried Wolf komen beiden terug voor een full show, deze laatste krijgt daar bovenop nog eens studiotijd bij Urgent.fm. Een mooie editie, op naar de volgende!

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓