Een HUIS in Vlaanderen. Een kale kamer met onrustig slapende oude mannen, wachtend op wat ze niet zien komen. Eén van hen - de ziener - waagt een wankele klim naar een raampje hoog in de muur. Hij beschrijft de komst van een vreemde ruiter: de dood. Wat vang je nog aan met je leven als de dood komt aandraven? Wie zou niet feesten als blijkt dat ze niet voor jou kwam?

en HUIS in Jeruzalem. Een kale kamer met rouwende vrouwen, schuilend voor de chaos, buiten. De stad in rep en roer na de kruisiging. Verdriet en wanhoop en de grote vragen: wie zag hem het liefst? Wie zag hij het liefst? Tot de moeder van de gekruisigde op handen en voeten het huis binnenkruipt.

In dit tweeluik brengt Josse De Pauw een bewerking van De vreemde ruiter en De vrouwen bij het graf, twee verhalen met tragikomische allures van de Belgische auteur Michel de Ghelderode (1898-1962). "Als je De Ghelderode leest dan voel je de spot en zijn minachting voor het medeleven van de mens, dat altijd tekortschiet, de lafheid, de overmoed. Dat is iets dat mij heel erg aantrok tot deze stukken", zegt De Pauw.

Een muziektheaterstuk, nu eens grotesk, dan weer uiterst breekbaar. Een bijbelse poppenkast. Jan Kuijken componeert voor groot orkest in studio. De Pauw: "Voor het eerste deel heeft Jan vooral voor een vol orkest gecomponeerd met het gedacht om een soort filmscore te maken voor theater. Ik heb vaak met hem overlegd en hem dan mijn visie voor bepaalde scène's meegegeven zodat hij daardoor geïnspireerd kon worden. In het tweede deel wilden we een verstilling en hebben we gekozen voor een soort van zanglijnen die dan gezongen worden door ongeschoolde stemmen."