Comedylegende Bill Murray voelt zich altijd in zijn sas als hij de rol van sarcastische brompot mag spelen. In deze Amerikaanse feelgood film mag Murray zich dan ook helemaal laten gaan als onverschillige, drankverslaafde, hoerenlopende grijsaard Vincent.

De plot van de film laat zich al vanaf minuut één voorspellen: een nukkige man die volledig platzak is, krijgt een alleenstaande, hard werkende moeder als buurvrouw (Melissa McCarthy). Voor hij het weet, speelt hij oppas voor haar 12-jarige zoontje Oliver.. Wat volgt is een reeks lessen over hoe je een kind absoluut niet moet opvoeden. Je kan het al raden. Uiteindelijk valt alles mooi in zijn plooi en bovendien leert die kleine er nog een mooie levensles uit. Fantastisch toch?

Indien je enkel het bovenstaande zou lezen, dan heb je wellicht het gevoel dat deze film een van die Amerikaanse komedies is, waarvan alle grappige fragmenten in de trailer zijn gepropt. Toch is dit best een leuke film. Dat Bill Murray de show steelt, moet eigenlijk niet gezegd worden, maar ook de rest van de cast laat een goede indruk na. Melissa McCarthy schittert als de bezorgde moeder Maggie en Chris O’Dowd speelt op geniaal grappige wijze een lesgevende priester. De grootste verrassing is nieuwkomer Jaeden Lieberher die het kleine jongentje met veel lef en geloofwaardigheid neerzet.

De hele film is mooi gedoseerd. Nooit voelt de lekker sarcastische humor geforceerd aan of beginnen de ‘tear jerk scènes’ te irriteren. Zelfs het ongelofelijk clichématige einde neem je er met de glimlach bij. Regisseur Theodore Melfi schreef het scenario vanuit zijn eigen levenservaringen en dat voel je. Het scenario is met precisie en gevoel voor timing behandeld. Voor wie even wil relaxen doorheen al dat intellectuele filmgeweld, is St. Vincent de geknipte film.

St.Vincent (2014) – Theodore Melfi – 1u42’