Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

#FFGENT | REVIEW | PREDESTINATION

REVIEW | FILM
za 18.10.2014 | 12:30

door Michiel Martin

Predestination is een eigenaardige sci-fi trip die op het einde van de rit jammerlijk door de mand valt.

 

Na eerdere uitstapjes naar het universum van zombies en vampieren, nemen de gebroeders Spierig met deze film het thema tijdreizen onder handen. Dat Film Fest Gent Predestination het etiket LGBT (lesbian, gay, bisexual en transgender) opplakt, klinkt dan misschien wat raar in de oren. Er zit weldegelijk een dik transgenderrandje aan deze film en dat zorgt af en toe voor een bizarre kijkervaring. De regisseurs proberen je constant te laten gissen hoe alles in zijn plooi zal vallen. Jammer genoeg is de plot net iets minder slim en uitdagend dan gehoopt.

 

Het uitgangspunt van de film is de vraag: wie kwam er eerst, de kip of het ei? En kan je door tijdreizen het verleden veranderen of is alles voorbestemd om steeds op dezelfde manier te gebeuren? We zien Ethan Hawke in de hoofdrol als door de tijd reizende agent die de zaak van een mysterieuze bommenplanter probeert op te lossen. Verwacht je echter niet aan een actieprent. Nee, Predestination probeert zorgvuldig een mysterieus web van plotwendingen te spinnen, waar de kijker zich de hele film lang op vastbijt. Om dan op het einde de duizend hypothesen die door je hoofd zijn gekronkeld kapot te prikken met een verbijsterend verhelderende eindscène. Denk aan The Prestige, waar zelfs de kleinste woorden en handelingen plots in het grote plaatje passen.

 

Het probleem van deze film is dat het grote plaatje voor de meeste kijkers dan al vrij duidelijk is. Door in de eindscène nog eens uit te leggen hoe de vork precies in de steel zit, streven de regisseurs hun doel een beetje voorbij. Jammer, want eigenlijk zit de film best goed in mekaar en krijg je af en toe een serieuze mindfuck in je gezicht geslingerd. Ook de tegenspeelster van Hawke, Sarah Snook, verrast met een fantastische “genderbending performance”. Geen verbluffende ervaring dus, maar genoeg originele elementen om van een onderhoudende sci-fi trip te kunnen spreken.

 

Predestination (2014) – Michael Spierig & Peter Spierig – 1u37’

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓