Begin de jaren 2000 merkte grafisch ontwerper Filiep Tacq dat het aantal kunstwerken die hij in zijn leefruimte had staan stilaan deel werden van het decor. En hoewel dat in vele huishoudens het geval is, kan je dat nergens goed praten. Kritisch als hij is, kan het zo niet langer en op zo ontstond zijn behoefte om er meer mee te doen. Om ze te delen. Om ze zichtbaar te maken voor de buitenwereld, want zo gaat het met kunst: als ze niet zichtbaar is, bestaat ze niet. "Het was architect Wim Cuyvers die tijdens renovatiewerkzaamheden met het voorstel kwam om in het oude trappenhuis een specifieke ruimte te maken voor het presenteren van tijdelijke tentoonstellingen. Na het weghalen van trappen en vloeren (en vele andere aanpassingen) bleef er een vijf meter hoge koker over met een redelijke oppervlakte en een grote, glazen inkijk vanop de straat." zegt Filiep hierover. En op die manier ontstond 'Het Kabinet'. Kunstenaars als Marc Goethals, Marc de Blieck en Kelly Schacht maakten er tijdelijke tentoonstellingen maar zoals dat gaat in het leven verhuisde Filiep Tacq enkele jaren later naar het buitenland en sloot het kabinet zijn deuren. 

Maar niets is voor altijd. In 2012 stelde Filiep Tacq voor aan Lulu Cuyvers de ruimte opnieuw te openen. Een kans die zij met beide handen greep, ook al studeerde ze op dat moment zelf nog aan Sint-Lucas, waar ze een tekort aan tentoonstellingsruimtes voor studenten aan den lijve ondervond. Samen met Laure D'hoe besloot zij de ruimte in de Wintertuinstraat open te stellen voor kunststudenten, maar onder een nieuwe naam: 'Kamer XIII'. Als knipoog naar Kamer XII die in Sint-Lucas niet meer bestond en jarenlang de enige ruimte was binnen de kunstschool waar plaats was voor studenten en hun werk. Gedurende twee jaar werd Kamer XIII dé nieuwe plek waar elke eerste donderdag van de maand een toonmoment werd georganiseerd. 

Sinds begin 2014 is Kamer XIII een nieuwe weg ingeslagen. Kunstenaars worden uitgedaagd en aangezet om vanuit de ongewone architectuur een in-situ uitspraak te doen. Elke kunstenaar krijgt een residentie van twee maanden. Nadien wordt het werk een volledige maand getoond. Ieder jaar stellen vier kunstenaars ten toon, kunstenaars van verschillende generaties worden gevraagd om een gevarieerd en boeiend beeld te creëren. 

Op die manier wil Kamer XIII kunstenaars promoten. Via een ondergronds circuit een zo breed mogelijk publiek aanspreken. Gezien de ligging in een woonwijk en dankzij de grote glazen inkijk wordt een heel gevarieerd publiek aangesproken, elke toevallige passant kan het werk op elk moment van de dag bezichtigen. Kunstenaars worden gedwongen met de specifieke architectuur aan de slag te gaan, zo stelt kamer XIII de vraag van het exposeren in een atypische ruimte. Er wordt een platform aangeboden waarin zowel beeldende kunstenaars als ontwerpers maar ook schrijvers en muzikanten elkaar ontmoeten. Naast de reguliere werking in de ruimte zelf worden extra-muros evenementen georganiseerd waarin vele disciplines elkaar kruisen. Hiernaast werken wij aan een jaarlijkse publicatie die een parallel platform biedt. Meer info over de reeds getoonde kunstenaars en andere projecten vind je op de website.

Na residenties en exposities van Elisabeth Klinck en Remi Verstraete eerder dit jaar is het nu de beurt aan Hannelore Van Dijck. Hannelore (°Wuustwezel 1986, woont en werkt in Berlijn) beschrijft haar tekeningen als settings zonder personages of activiteit, waarin de context de spanning genereert. In nauw contact met het materiaal zoekt ze naar ruimtelijkheid, structuren en tastbaarheid. Haar werken zijn installaties waarin ze de architectuur wil interpreteren en herdefiniëren. Met houtskooltekeningen probeert ze een nieuwe plaats te creëren en een nieuwe duiding te geven aan de oorspronkelijke locatie. Terwijl de tekening de restruimte afbakent, bepaalt de ondergrond de ingreep en versmelt met de tekening. De kijker wordt letterlijk in het werk getrokken. Het vergankelijke karakter van de tekening laat het materiaal tot zijn recht komen in een van zijn meest poëtische eigenschappen. Door het behoud niet na te jagen wordt de tekening bezield met een ultieme fragiliteit. Bekijk alvast haar prachtige oeuvre op haar webstek. En aarzel niet omdeze expositie te gaan bekijken.