Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

REVIEW SO YOU CAN FEEL | CAMPO

NONE | PODIUM
wo 05.11.2014 | 19:30

door Julie Asenova

“Voor de dansvoorstelling So you can feel  kijkt Ampe zijn seksualiteit recht in de ogen. Van kwetsbaar tot on top of te world - en terug.”

 

Afgelopen vrijdag hebben we ons laten verleiden door Pieter Ampe tijdens zijn voorstelling So you can feel. Ampes voorstelling waar hij uitzoekt hoe anderen naar ons kijken en hoe bewust we ons daarvan zijn, leek ons een interessant gegeven. Een universeel concept waar we ons allemaal in kunnen vinden. En toch wisten we niet wat te verwachten. Hoe zou een man die helemaal alleen op podium staat dit aanpakken?

 

Toen we na een tiental minuten doorhadden dat Ampe geen enkel woord zou zeggen tijdens zijn solovoorstelling, kregen we een beetje schrik. Je moet verdomd boeiend zijn om dat vol te houden. En we moeten toegeven dat het hem tijdens het overgrote deel van de voorstelling gelukt is. Hij heeft ons doen lachen en ontroerd. Om ons daarna te verbazen en terug te doen lachen.

 

Een rollercoaster van emoties was het. Net zoals het ook een rollercoaster was van outfitwissels die hij onderging, dansmoves die hij uitvoerde, lichaamshoudingen die hij aannam en de nummers waar hij dat allemaal op deed. Bij elk van die veranderingen veranderde ook zijn bewustzijn over zijn lichaam. Het ene moment voelde hij zich zelfzeker en maakte hij de meest verleidelijke avances. Terwijl hij het volgende moment zich geen houding wist te geven en alles maar als een poging tot deed aanvoelen.

 

Op een bepaald moment ging Ampe helemaal naakt, leegde hij een volledige bus witte verf op zichzelf, en smeerde zich er vervolgens goed mee in. Dat gaf hem aanvankelijk een boost zelfvertrouwen. Als een levensechte Adonis voerde hij de wildste dansbewegingen uit maar na verloop van tijd werden die bewegingen twijfelachtiger. De muziek werd liefdevoller en triestiger. En Ampe wist zichzelf geen houding meer te geven. Hij had geen energie meer om een façade op te houden en viel uiteindelijk stil. Daar stond hij dan, gewoon, als zichzelf.

 

Het was bevreemdend om hem bezig te zien op het podium, een man  die zich in verschillende bochten probeert te wringen om het beste van zichzelf te weerspiegelen aan de buitenwereld. Bevreemdend omdat het iets is wat we allemaal doen en waar we ons elke dag aan schuldig maken. Proberen het beste van onszelf weer te geven terwijl we weten, of beter gezegd vinden, dat we daarvoor niet altijd het beste materiaal –aka: ons lichaam met al zijn tekortkomingen- ter beschikking hebben. En om dat iemand ander te zien uitbeelden was op z'n minst gezegd confronterend.

 

Ampe buitte elk lichaamsdeel uit. Zelfs geslachtsdelen ontsnapten niet aan de revue. Beter nog, dat waren één van zijn creatiefste instrumenten om ons te entertainen. Kortom, hij heeft zichzelf volledig gegeven. Dat het geen doordeweekse voorstelling was, kunnen we allemaal beamen. Ampe haalt je uit je comfortzone en dwingt je  -letterlijk dan- de naakte waarheid te zien. Geen voorstelling voor mietjes dus.

 

 

Foto's: Phile Deprez (c)

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓