Cellist, componist, schrijver, encyclopedist, stopmotionkunstenaar, filmmaker, … François Sarhan is noch het ene noch het andere. Hij is het allemaal. Bij voorkeur tegelijk en zonder onderscheid. Zo wordt een performance plots een concert, sta je verbijsterd te kijken hoe schijnbaar encyclopedische feiten preachtig verzonnen hersenspinsels zijn of transformeren projecties tot collages, alsof ze dat eigenlijk altijd doen, maar wij niet opmerkzaam genoeg waren het ook zo te zien. Welkom in de magische wereld van Sarhan, vakkundig gecreëerd én met een onoverkomelijk met een rauw randje.

Dat het een concert is. En tevens een film, maar dan geen concertfilm. Wel een theatervoorstelling. Dat ook. Alles in één: want Lâchez tout! wil alles zijn, en niets minder. Lâchez tout! gaat over de charme van de utopie, maar evengoed over de onmogelijkheid daarvan. Een soort van laagjesdenken die perfect past in de garderobe van het seizoen dat voor de deur staat. Het is een manier van denken die kenmerkend is voor het werk van François Sarhan, en die hij in deze voorstelling naar de planken vertaalt samen met het Red Note Ensemble en naar het scherm met danser-acrobaat Claudio Stellato. 

Niet uit de lucht gegrepen dus was The Times Literary Supplement schrijft: “Is nu eindelijk het moment aangebroken waarop opera revolutionair wordt?"

In Lâchez tout! volgen we het vreemde personage Bobok op zijn tocht; we zien hem door de stad ronddwalen in een stomme film. Geluidsartiesten zorgen live op scène voor de bijhorende dichtslaande deuren, voetstappen en voorbijrijdende vrachtwagens. De muzikanten van Red Note zorgen voor de aanstekelijke filmscore. Lâchez tout! is meer dan een verhaal, het is een zwerftocht, een totaalervaring die het midden houdt tussen een misdaadverhaal en een filosofische tragikomedie.  Laat je meeslepen in de absurde wereld van Bobok, allez, lâchez tout!

Lâchez Tout is tevens de openingsvoorstelling van het Paradise Lost Festival in De Bijloke.  

Tickets via LOD. 

Hier alvast een blik achter de schermen.

Beeldmateriaal (c) Alister McGourlay