Lâchez tout! of Enough already! brengt het absurde verhaal van Bobok (Claudio Stellato) die ronddwaalt in een stad en een aantal bizarre situaties meemaakt. Dat verhaal is verwerkt in een absurde film en wordt geprojecteerd op een doek dat op zich al een kunstwerk lijkt te zijn. Op de voorgrond brengt Red Note Ensemble live muziek bij deze zwart-wit tragikomedie en zorgen twee geluidskunstenaars voor de effecten. Dit alles is van de hand van cellist, componist, schrijver, encyclopedist, stopmotionkunstenaar en filmmaker François Sarhan. Door deze bijzondere samenwerking wordt een filmvoorstelling tegelijk een concert, een voordracht, een geluidsinstallatie, een kunstwerk.

Bobok wordt aan het publiek voorgesteld tijdens een close-up van twee handen. Door middel van een collage stellen de handen een man samen die uiteindelijk de vorm aanneemt van Claudio Stellato. Het samenspel van knipsels, tekeningen, teksten en zwart-wit filmmateriaal vormt de rode draad doorheen de film. Dit maakt het ook zo bijzonder en geeft de voorstelling een postmoderne toets. Aanvankelijk zijn we onder de indruk van de stille film die door livemuziek en -tekst wordt begeleid. Ook de bijzondere klanken die op het podium door geluidskunstenaars Julien Baissat & Céline Bernard en met de gekste voorwerpen worden geproduceerd kunnen ons bekoren. Zo worden zelfs de stappen van de personages op het podium nagebootst, en geloof ons, elke stap zat perfect. Toch

wordt het na een tijdje duidelijk dat niet élke klank live wordt opgevoerd en dat stelt ons wat teleur. Of zijn we nu te streng voor dit vernieuwend concept van samenspel tussen klank, beeld, tekst en geluid?

In de Concertzaal van de Bijloke komt deze performance helemaal tot zijn recht. De houten inrichting lijkt een verlengde van het podium waarop het grote filmdoek het decor vormt. Dit doek heeft een kader van goudgele kleuren en centraal twee grote “koffiekringen” waarop de filmbeelden worden geprojecteerd.

Lâchez tout! betekent zoveel als “laat alles los” en dat is wat je volgens ons best kan doen tijdens deze voorstelling. Denk niet te veel na en geniet vooral van de choreografie van de acrobaat in de film en van de absurde teksten en surreële klanken. Toch konden we dit relaas over de ontwortelde mens van de eenentwintigste eeuw niet echt los laten na de voorstelling. Een sterke opener van het Paradise Lost festival in de Bijloke.