Gui Lai. Zo luidt de nieuwste titel die Zhang Yimou op ons loslaat. De eerste naam klinkt al even Chinees (pun intended) als de laatste, maar vergis u niet: Zhang is een grote meneer (zeg maar filmkeizer) en wordt bij de beste cineasten ter wereld gerekend. En dan mogen we al zeker niet vergeten dat zijn films onder zwaar communistisch bewind gedraaid zijn, en dus steevast heel wat controverse met zich meebrengen. Under The Hawthorne Tree, zijn laatste wapenfeit, was bijvoorbeeld een intimistisch treurspel over twee jongeren wier prille liefde uit elkaar gerukt werd door het regime. Die context is opnieuw belangrijk voor Gui Lai, Coming Home voor de niet-sinologen. Cinematologische fijnproevers hebben deze prent misschien al kunnen gadeslaan op het Gentse Film Fest, maar voor het plebs, de massa, het communistisch voetvolk als het ware, was het wachten op deze (vreemd genoeg) zonnige winterwoensdag om naar de Sphinx te trekken en zich te laten onderdompelen in Zhang's nieuwe voorstelling van de Culturele Revolutie. Benieuwd of we opnieuw een traan zullen moeten wegpinken.