Afgelopen dinsdag gingen we kijken naar de seizoensafsluiter van Compagnie Blauwtong in de Minardschouwburg. Met TOUR DE FORCE sloegen Mathias Van Mieghem en Johnny De Meyer de handen in elkaar om het verhaal van Tom te vertellen. Een verhaal over dromen en gedroomd worden, naar de sterren grijpen en zelf gegrepen worden. 

Het eerste wat ons opviel toen we de zaal binnenliepen was het sprekende decor. De lichten waren gedimd en de zaal was gehuld in rook. De sfeer was gezet, er zou hier gedroomd worden. Er stond niet veel op het podium. Een stelling aan de linkerkant die het Skorduta PunkJazz Ensemble huisde, een wit doek dat tijdens de voorstelling beschilderd werd door Karolien Soete en in het middelpunt van dat alles, de twee koersfietsen.

De zaal werd stil en Tom begon te vertellen over zijn eerste koers die hij zo glansrijk had gewonnen. Klaar om naar de sterren te reiken en zelf een ster te worden. Hij vertelde wat hem dreef en wat hem tegenhield, maar dat maakte allemaal niet uit. Hij was voorbestemd om de Tour te winnen en dat zou hij doen ook. Als kleine jongen had hij niet voor loopschoenen, een voetbal of een zwembroek gekozen. Neen, hij had voor de pedalen gekozen.

Tom, gespeeld door Mathias Van Mieghem, begon zich voor te bereiden op de Tour. Hij kroop op de fiets en begon te trappen. Trappen en dromen, dromen en trappen. Zwetend van het trappen bleef Tom vechten om de Tour te winnen. Maar tegen welke prijs? Aan de ene kant gepusht door zijn trainer, gespeeld door Johnny De Meyer. Aan de andere kant ongerust aangekeken door zijn vrouw Iris, gespeeld door Hannah Van Eenoo.

De energieke klanken van het Skorduta PunkJazz Ensemble ondersteunden het spel van Mathias Van Mieghem, Johnny De Meyer en Hannah Van Eenoo op een krachtige manier. Maar wat ons van onze sokken blies, was de performance van Hannah Van Eenoo als Iris. Van Eenoo zorgde met haar vertolking van Toms vrouw voor kippenvel over de hele zaal. In tegenstelling tot haar twee mannelijke collega's had ze geen gesproken rol maar gebruikte ze haar stem om haar tegenspelers en het publiek toe te zingen. Met een engelenstem wist ze elk mannnen - én vrouwenhart in de zaal te veroveren. 

Als publiek aanschouwden we tijdens Tour De Force een man en zijn verlangens, een man en zijn illusies. Buiten enkele schoonheidsfoutjes zoals het volume van de speakers die een tikkeltje te luid stonden, was het een stuk om bij weg te dromen.