Muziek, dans en theater in één voorstelling. Het zou iets kunnen weghebben van een culturele indigestie. Maar Alain Platel, Frank Van Laecke en Steven Prengels schotelen met “En avant marche” een muziekvoorstelling voor om meer dan alleen duimen en vingers bij af te likken. Overgoten met een ferme scheut melancholie.

Een fanfare is haast het summum van ieder volks gebeuren. Uitgedost in gesteven uniformen waarvan de vrouw des huizes de knopen die ochtend nog oppoetste en voorzien van een bijpassende hoed fleuren zij uw en mijn carnaval al jaren op. Voor een leuke mars moet u dus bij de fanfare zijn. “En avant marche” veegt dat vooroordeel alvast breed glimlachend van tafel. De typische fanfarerepertoires worden er vervangen door klassieke stukken van onder andere Schubert en Mahler. Wel inclusief leuke uniformen en majorettes in gouden pakjes.

“En avant marche” brengt het verhaal van een trombonespeler die door een tumor in de keel ten onder dreigt te gaan. Een knipoog naar het boek van Pirandello ‘De man met de bloem in zijn mond’. Wim Opbrouck zet deze rol krachtig neer, waarbij hij balanceert tussen euforie en melancholie.   

Het trio Platel, Van Laecke en Prengels raakte geïnspireerd door het gelijknamige fotoboek van Stefaan Vanfleteren. Daarin plaatste de fotograaf verschillende Belgische fanfares voor zijn lens. “En avant marche” schaatst hierbij behendig doorheen de verschillende kunsttakken, wat resulteert in een geslaagde mengvorm. Al krijgt de fanfare toch het grootste deel van de koek. De muzikanten worden niet alleen een plaatsje in het orkest van dienst toebedeeld, maar er is ook een kleine acteerrol weggelegd voor sommigen. Wie zich aan grote lappen tekst en dialogen verwacht is eraan voor de moeite. “En avant marche” blinkt uit in minimalistisch tekstgebruik, die telkens de perfecte lijm blijkt te zijn tussen de verschillende muziekstukken.  

“En avant marche” is daarenboven nog eens een waardig afscheidssaluut voor Wim Opbrouck. Komend NTGent-seizoen brengt namelijk Johan Simons als nieuw artistiek directeur met zich mee. Toch zal Opbrouck nog deel uitmaken van het NTGent-collectief. Iets wat zakdoeken overbodiger gaat maken.