De kop is er eraf, Gent Jazz Festival schoot afgelopen vrijdag uit de startblokken met een weekend vol experimentele jazz, klassieke jazz, vrije jazz, latin jazz, big band en meer van dat. Urgent.fm had de eer en het genoegen om drie dagen lang radio te maken op, over en met de artiesten die je al kon horen op Gent Jazz Festival. Beluister hier onze radio uitzendingen opnieuw voor interviews met de optredende jazz muzikanten, sfeerverslagen van exhuberante fans (met dank aan de kleine monsters van Lady Gaga) en vooral heel wat muzikaal moois, maar hierbij vind je alvast onze reviews van elk concert dat wij konden bijwonen en laat dat nu toevallig elk gespeeld concert zijn.

VRIJDAG 10 JULI

Keenroh XL

In 2014 won Keenroh de prijs van Jong Jazztalent Gent. Amper een jaar later mogen pianist Thijs Troch en fluitist Jan Daelman Gent Jazz openen, maar deze keer met een uitgebreide bezetting. Dit jonge duo is niet bang om minder evidente paden te bewandelen en schrikt niet terug van experimentele jazz. Keenroh was goed. Veel beter dan verwacht. We kenden hen als duo door het project waarmee ze de Jong Jazztalent Gent award hadden gewonnen. Met hun huidig project laat Keenroh bekende jazz componisten voor hen componeren en dat is ferm meegevallen. Als je Bert Joris voor jou kan laten schrijven, getuigt dat van kwaliteit. Héél mooi was ook hoe hun sound door hun XL bezetting - met geniale, doorwinterde rasartiesten als Bart Maris en Teun Verbruggen op het podium - verrassend groots en professioneel was. Dus kortom: laat deze bende graag in grote bezetting doorgaan. Met enkel piano en fluit blijft het af en toe wat magertjes en is de muziek sneller gezocht. in groot ensemble leek alles samen te vallen. Dus best van genoten.

Kris Davies 'Infrasound'

De Canadese pianiste Kris Davis is geen onbekende voor Gent Jazz. In het voorjaar van 2014 speelde ze in de Gent Jazz Club. Voor Gent Jazz Festival kwam Davis met haar nieuwste project, het Infrasound Octet. De ‘infrasound’ is een term die verwijst naar de lage frequentietonen die je even goed kan voelen als horen. Urgent.fm had een gesprek met deze jazz pianiste en haar basklarinettist Joachim Badenhorst over het feit dat je experimentele jazz vooral moet voelen en over haar liefde voor Gent. Dat laatste konden we alleen maar toejuichen, maar met het voelen van haar muziek hadden wij toch wel wat moeite. We werden maar niet "gepakt" door de experimentele klanken die op de Main Stage te horen waren. Het leek alsof we een try out van hun nieuwste werk aan het bijwonen waren, ook al omdat Kris Davies niet alle titels van hun werk bleek te kennen.    

Jack Dejohnette's 'Made in Chicago'

Op gentjazz.com stond te lezen "Abstracte schetsen, hoekige grooves en de onmiskenbare flow van DeJohnnette vormen een even organisch als uitdagend geheel. De band brengt die collectieve ervaring en unieke stijl nu ook naar Gent. Gordels om!", maar dat van die gordels bleek toch niet nodig. Dat deze heren gevestigde waarden zijn, ontkennen we absoluut niet. Dat wij misschien niet genoeg over jazz weten evenmin, maar dat dit geen intens concert was durven wij wel stellen. Er leek weinig animo aanwezig op het podium, in de zaal evenmin. Een tweede ontgoocheling rijker, kon het aftellen naar Bill Laswell beginnen. 

Bill Laswell presents The Master Musicians of Jajouka with Material

Bill Laswell is geniaal, maar op Gent Jazz toch iets minder. De Master Musicians of Jajouka zijn uniek, maken unieke muziek en de samenwerking is méér dan dik oké.... maar waarom laat Laswell de muziek verloren gaan in een teveel aan volume? Het geluid wqas te scherp, te luid, alles kwam tezamen en wat overbleef was een zootje ongeregeld. Bijzonder jammer, want met wat meer subtiliteit in de aanpak van volume en klankkleur zou het een geweldige avond geweest zijn. Maar dat was het jammer genoeg niet. Wat wél memorabel was was de jamsessie die de Master Musicians hielden in de backstage een uurtje voor ze op moesten en pas zouden ophouden 25 minuten voor hun set. Geweldig hoe de backstage ontplofte. Jammer genoeg was deze jam oprechter en eerlijker van klank dan de show later op de avond.

David Virelles 'Mbókò

Hij viel op in de kliek rond saxofonist/spilfiguur Steve Coleman, mocht aantreden op Chris Potters gelauwerde ECM-debuut The Sirens en maakte deel uit van het New York Quartet van de legendarische Poolse trompettist Tomasz Stańko. Bijzonder benieuwd waren we naar deze heer met Cubaanse roots. Helaas kon ook de Garden Stage ons niet echt bekoren. We beginnen ons af te vragen of we verwaand zijn geworden...

ZATERDAG 11 JULI

Flikflak feat. Mark Turner

Op het grote podium trapten we vandaag af met Flikflak feat. Mark Turner, het coaching project i.s.m. HoGent School of Arts waarbij een internationale muzikant aan de slag gaat met studenten van HoGent. Een aantal maanden geleden startte hun samenwerking en het resultaat kon je vanmiddag bewonderen op de main stage en dat was fantastisch. Er is duidelijk talent te bespeuren in de School of Arts. Vooral door het nummer "Nature boy" waren wij overtuigd van deze jonge jazz muzikanten. Alvast een heel mooie start na de ontgoocheling van de openingsavond.

Vijay Iyer Trio

Vijay Iyer was vorige jaar nog ‘Artist in Residence’ op Jazz Middelheim. In 2012 werd hij door het jazzmagazine Downbeat verkozen tot ‘Beste Muzikant’, ‘Beste Pianist’ en ‘Meest Veelbelovende Componist van het jaar'; zijn Album Accelerando was ‘Album van het jaar’ en het Vijay Iyer Trio werd ook verkozen tot ‘Beste ensemble’. Op Gent Jazz 2015 presenteert Iyer het nieuwe album van zijn trio getiteld Break Stuff. Dat dit prijzenbeest ook zo'n entertainer is, was extra mooi meegenomen. Het Vijay Iyer Trio kon ons met andere woorden bekoren en wij hen duidelijk ook. Iyer bedankte het publiek meerdere keren voor onze vibe. Samen met Marcus Gilmore aan de drums en Stephan Crump op contrabas, bracht Vijay Iyer een geweldig concert. Het plezier en hun liefde voor hun instrumenten werd al snel duidelijk. De zaal liep vol.

Abdullah Ibrahim Mukashi Trio

Abdullah Ibrahim stond al bij het allereerste Gent Jazzfestival op de planken in het Gravensteen. Om 20.30u betrad pianist Abdullah Ibrahim het podium. Hij begon met een piano solo, vermoedelijk omdat ook hier de mensen maar traag en soms luidruchtig op zoek zijn naar hun plaatsen. Wanneer Cleave Guyton (fluit, klarinet) en Noah Jackson (cello, bas) opkomen, beginnen ze samen aan een trage zweverige set. Het is duidelijk de bedoeling om mee te zijn, of je valt in slaap. Dit is vooral door het ontbreken van de drum. Het eerste half uur van het concert bracht mij in een soort trance. De klarinet en dwarsfluit, bespeeld door Cleave Guyton waren echt geweldig, maar weten mij niet te boeien tot het einde van het concert. Ook Abdullah Ibrahim en Noah Jackson blijven te veel in de nostaligische melodieën hangen en tonen nooit hun volledige potenieel. Een gemiste kans, want de de cello en bass hadden het tempo kunnen opvoeren en het verhaal compleet kunnen maken.

Charles Lloyd Quartet

Na een korte pauze op het terein, dat trouwens een flink stuk is uitgebreid door de tuin achteraan ook te gebruiken, was het de beurt aan Charles Lloyd. Hier krijgen we eindelijk waar we naar op zoek zijn. Gerald Clayton (piano), Joe Sanders (contrabas) en Kendrick Scott (drums) brengen samen met Charles Lloyd een verhaal waarin iedereen een hoofdstuk krijgt. Charles brengt met zijn sax de zaal tot leven en bezorgt ons een aantal kippenvel momenten. Clayton begeleid op geniale wijze en laat ons vaak proeven van zijn kwaliteiten als pianist. Ook drummer Kendrick Scott is een van de besten. Hij bleef vaak op de achtergrond maar was nooit afwezig. Joe Sanders daarentegen kreeg nooit echt de kans om zicht volledig te bewijzen, maar stelde zeker niet teleur. Op het einde van het concert kregen we nog een anekdote over Toots Thielemans' manager Dirk Godts die op 54 jarige leeftijd overleed aan een hartstilstand op een concert in Zuid Afrika en hun ontmoeting kort daarvoor. Het was een perfecte afsluiter op een prachtige avond. Een avond waarin vooral Charles Lloyd bewees dat een ouwe rot samen met een jongere generatie nog steeds top concerten kan afleveren.

Yuri Honing Acoustic Quartet

Op de Garden Stage werden we gisteren meegevoerd op de zoete tonen van de Nederlandse jazzsaxofonist Yuri Honing. Zijn muziek laat zich inspireren door liefde en verlangen en dat was te merken aan zijn zoete jazz tonen. Een mooie intieme invulling van de Garden Stage. Ook aan luchtig contact met het publiek geen gebrek bij Yuri Honing. Hij heeft ons alvast nieuwsgierig gemaakt naar de rest van zijn oeuvre.

ZONDAG 12 JULI

Stéphane Belmondo Trio 'Love For Chet'

Dat het op zondag allemaal wat rustiger aan mag gaan, was duidelijk te merken zowel op het podium als op de weide van Gent Jazz Festival. Tot zo'n half uur voor het optreden van Tony Bennett & Lady Gaga was het nogal leeg. Halfvolle tenten zorgden voor ongemakkelijk stille applausbeurten. Dat de meeste bezoekers voor Lady Gaga kwamen, werd ook tijdens het maken van de sfeerreportage snel duidelijk. Jong en oud waren wel degelijk bereid om 90 euro te betalen voor hun icoon en vonden het niet allemaal de moeite om naar de vroeger geprogrammeerde concerten te komen luisteren. De afwezigen hadden ongelijk. De opener van deze easy going zondag paste perfect in het genoemde plaatje. Het Stéphane Belmondo Trio bracht een set die ideaal was om na twee dagen een rustige start van de derde jazz dag te beginnen. Mooi om naar te luisteren, aangenaam om naar te kijken, helemaal ontspannen de tent verlaten. 

Bill Charlap Trio

Ook het Bill Charlap Trio past binnen het plaatje van zondag als rustdag. In 2013 speelde Bill Charlap voor het eerst in België, op de slotdag van Jazz Middelheim en hij beloofde toen al om terug in België te zullen spelen. Daar waren wij uiterst blij om, maar opnieuw een halfvolle zaal leek ons wat respectloos tegenover deze jazzartiest. Of zoals Lady Gaga het zelf aangaf tijdens haar show: "De echte jazz liefhebbers onder jullie vragen zich wellicht af wat ik hier kom doen." Gelukkig bewees ze dat ze in een jazz festival wel degelijk haar plaats verdient, maar helaas zorgde dit misschien voor minder "echte" jazz liefhebbers die naar de voorgaande concerten kwamen kijken. 

Tony Bennett & Lady Gaga

Ze pronken samen op de affiche en Gent Jazz Festival ging zelfs met genummerde stoeltjes werken om het allemaal zo vlot mogelijk te laten verlopen. Hun gedeelde Italiaanse origines en bovenal hun passie voor jazz leidden aanvankelijk enkel tot een duetversie van “The Lady Is a Tramp”in 2011. Het klikte echter zó goed tussen de twee, ondanks een leeftijdsverschil van maar liefst 60 jaar, dat het idee ontstond om samen een volledig album op te nemen wat vandaag op Gent Jazz Festival gebracht werd. Vol hoge verwachtingen wat het glamour en glitter gehalte betreft, stonden we rechtstaand te kijken, want dit was het enige concert op zondag dat wel een volle tent had. Er waren 8 kledingwissels door mevrouw Gaga en Tony glimlachte gewillig met fonkelende oogjes wanneer hij ons opdroeg om te blijven glimlachen hoe hard het leven ook kan zijn. Toch waren we niet overdonderd. Dat Lady Gaga kan zingen en hoe, wisten we al. Dat bewees ze vandaag opnieuw. Dat Tony Bennett een toonbeeld van Crooner Jazz is, wisten we ook. Dat hij een oude man aan het worden is, werd bevestigd. Toch hadden we gehoopt op wat meer "liefde" tussen deze idolen. Nu leek het soms een ingestudeerd optreden, wel met het nodige gehalte entertainment. 

Met dank aan de ongezouten mening van Felix Vermoere & Bert De Geyter

Foto's: Cutting Edge & Gent Jazz Festival