Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

REVIEW | OOST.BEST! DE FINALE

REVIEW | MUZIEK
zo 22.11.2015 | 14:00

door Silke Bomberna

Op 22 november werd de concertzaal van Vooruit even een muzikaal slagveld: er werd immers een winnaar van het Oost-Vlaamse muziekconcours Oost.Best gekozen. Menig muzikant wilde met de eerste prijs aan de haal gaan, dus mocht het publiek zich verwachten aan een interessante competitie waarin alle bands vol overtuiging niets minder dan de overwinning ambieerden.

Vermillion House verraste met een originele sound en belastte de overige bands meteen met hoge verwachtingen. Vurig vlamden de Oost-Vlamingen van funky dansbeats naar jazzy melodieën. Hoewel de band zeker bestond uit meer dan capabele muzikanten, waren de ogen en oren vooral gericht op zangeres Mathilde Smessaert. Haar rokerige stem voerde de concertzaal meteen naar een intieme jazzclub. Was je er niet bij en wil je weten hoe dat nu eigenlijk echt klonk? Dan heb je geluk, want enkele dagen geleden bracht Vermillion House een live EP uit.  


Modern Art bracht zijn omschrijving als “poprock met meerstemmige zang” al tot leven tijdens de soundcheck, en illustreerde daarmee ook al meteen zijn grootste troef. Deze Gentse band is er zonder twijfel eentje om in het oog te houden, maar leidt wat aan het Bombay Bicycle Club-syndroom: Modern Art brengt muziek waar duidelijk – en misschien zelfs iets te duidelijk – over nagedacht is, bewerkt zijn songs tot een zeer kunstig klinkend geheel, maar slaagt er niet volledig in het publiek echt te raken. Modern Art is een lief alternatief bandje, waarvan we zeker kunnen zeggen dat ze een goede set kunnen spelen en zeer degelijk nummers schrijven, maar waarvan we graag eens iets écht straf zouden zien.


Het fabeltje dat goede muziek slechts de muziek is waar je met een volledig geledigd hoofd aandachtig naar kan blijven luisteren, wordt met verve ontkracht door Arise Fair Sun. Hun dromerige postrock creëert de soundtrack voor wat je maar wil. De mannen rockten er stevig aan door en hun enthousiasme vibreerde door de concertzaal. Het is altijd leuk als een postrockband de finale van dit soort muziekwedstrijden haalt, maar de vraag blijft altijd of dit soort bands een volledige soloset interessant blijven. In het geval van Arise Fair Sun is het antwoord volmondig ja!

 

Delta Crash werd dan weer wat gepitcht als een typische britpop-/indierockband, op een not that there’s anything wrong with that-manier. Hun radioklare songs klinken inderdaad af en toe wel wat alsof je ze ergens al eens gehoord hebt, maar bieden tevens genoeg originaliteit om preciezere informatie op het puntje van je tong te laten liggen: hun nummers blijven boven alles vooral typisch Delta Crash. Dat covers altijd scoren, had de band goed gezien. Toch blijft het een vreemde keuze om als indierockband ‘Nightcall’ te coveren. Als we even zouden mogen muggenziften, zouden we immers zeggen dat door dit nummer te herleiden tot de indierock-staat, het wat moet inboeten aan zijn oorspronkelijke originaliteit.  Maar hé, wij houden zowel van indierock als van Kavinsky, dus we waren best tevreden. 

 

SIAM had wat tijd nodig om het volledige publiek mee te krijgen, maar na twee nummers was haar talent ook de achterste rij in de concertzaal opgevallen. Bovendien bood haar jazzpop een leuke afwisseling in de line-up. In tegenstelling tot Delta Crash ging SIAM de mosterd voor haar cover niet in de cool-categorie zoeken. De 19-jarige schoonheid keerde terug naar haar kinderjaren, toen we nog mixtapes samenstelden voor onze vriendinnen en daar lekker ongegeneerd ‘I Know What You Want’ van Mariah Carey op plaatsen. De zangeres draagt ondertussen echter het label van wereldvreemde wereldster, maar dat hield SIAM niet tegen dit topnummer van onder het stof te halen en wat op te fleuren. De concertzaal had meteen door dat ze misschien wel eens naar de potentiële winnares aan het kijken waren.


We gingen eerder al naar Coyote Melon kijken in Café Video en waren toen al danig onder de indruk van hun performance. In een prachtvenue zoals de concertzaal van Vooruit zijn ze echter nog meer in hun element. Er was alvast geen tekort aan poprockbands deze editie,  maar als wij hieruit een favoriet moeten selecteren, zouden we zonder twijfel voor Coyote Melon gaan.  De relatief jonge band bespeelt de concertzaal alsof ze nog nooit iets anders gedaan hebben en had voor ons zeker een plaatsje in de top drie verdiend. Coyote Melon leverde een live-performance waar niet veel op aan te merken viel, behalve dan misschien het net iets te overmatig gebruik van het woord ‘motherfuckers’. We hebben onze frontmannen best graag grofgebekt, maar een beetje variatie kan geen kwaad. 


De frase ‘afsluiten in stijl’ waarmaken is altijd gemakkelijker gezegd dan gedaan. Om acht uur bevond The Grassroots Movement zich voor een op muzikaal vlak bijna verzadigd publiek. Toch wisten ze niet alleen de interesse van het publiek te behouden, maar ook nog eens een vet feestje te bouwen. Zelfs de soundcheck was al vrij spectaculair. Alle muzikanten waren duidelijk individueel enorm getalenteerd, maar er stond misschien iets teveel volk op het podium om optimaal van deze talenten te kunnen profiteren. De feestsfeer zat er echter meteen in, waardoor The Grassroots Movement de perfecte afsluiter van een uitzonderlijk muzikale dag vormde.

 

SIAM ging met de eerste prijs lopen, op de voet gevolgd door Vermillion House en Delta Crash. Oost.Best leverde opnieuw een line-up vol bands om in het oog te houden en wij kijken alvast uit naar de volgende editie.

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓