Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

REVIEW | LEE RANALDO, VOORUIT

REVIEW | MUZIEK
wo 27.01.2016 | 19:00

door Laurien Troch

Gisterenavond namen we een nostalgische trip down memory lane in de Vooruit met Lee Ranaldo. Vanuit onze rood beklede stoelen waanden we ons even terug jaren ‘80. “Ik denk dat ik hier ooit een piano kapot gemaakt heb”. Over die fameuze piano wordt nog steeds vol trots verteld tijdens de rondleidingen in de Vooruit. Daar heeft men het met Lee Ranaldo dus een beetje over een levende legende. Wij gingen luisteren of Lee zijn reputatie kon waarmaken.

 

Lee Ranaldo

 

Nonchalant hangend op zijn barkruk, vlammend op een akoestische gitaar, wist Lee ons een heel concert lang te charmeren. Verrassend luid en bijzonder melancholisch klonk het ons in de oren. Naast een aantal nummers uit het gekende arsenaal werden we getrakteerd op een vijftal nieuwe nummers - de nieuwe plaat komt ergens in 2016 uit -, wij content. Het viel ons op dat Lee duidelijk in het Sonic Youth tijdperk is blijven hangen. We horen nog heel veel van die onvergeeflijke sound dat noise rock heet, ondanks de akoestische gitaar. Dat vooral wanneer hij die voorgenoemde gitaar bewerkte met een strijkstok, tijdens Key/Hole, en met behulp van een effectpedaal. Zo mochten we genieten van het betere gitaarwerk.

 

Lee vertelde ook mijmerend een aantal anekdotes uit ver vervlogen tijden. Als zestienjarige stiekem wie weet wat gaan paffen, verstopt onder een bootzeil, bijvoorbeeld. Tieners met een existentiële crisis, daar gaat The Rising Tide dus over. Triestig vertelde hij ons ook over een dichte vriend die zelfmoord pleegde, gevolgd door Ambulancer, een “celebration of life”, zoals hij het zelf verwoordde. Met zulke achtergrondverhalen luister je toch net iets anders naar een nummer. Wij waren helemaal mee in het verhaal van Lee, behoorlijk ontroerd zelfs. Voor zo iemand kan je toch alleen maar respect hebben, vinden wij.

 

Hier en daar liep er toch het een en ander mis. Een fout gestemde gitaar, een gesprongen snaar, problemen tijdens de gitaarwissel. “Het is nog het begin van deze tour, we moeten onze weg nog wat vinden”. Het is je dan ook helemaal vergeven hoor Lee!

 

Wij stapten content de Vooruit buiten, jammerlijk hunkerend naar simpelere tijden, die we niet eens zelf mochten meemaken. Dat moet je toch maar kunnen! 

 

Foto: Vooruit

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓