We proberen onze collectief huiswaarts trekkende studentenvrienden er al even van te overtuigen dat er op vrijdagavond in Gent altijd wat te ontdekken valt, en deze week leverde ietwat onverwachts toch wel zeer overtuigend bewijsmateriaal. Faded bracht in samenwerking met Democrazy de Amerikaanse Abra naar de Charlatan en liet de woorden “zweterige danstempel” in ieders gedachten resoneren. Het Gentse duo FÄR droeg overigens ook zijn steentje bij.

Abra’s single ‘Fruit’ was enkele weken geleden per toeval onze muziekbibliotheek binnengewaaid en bewees een van die tracks te zijn waarbij je jezelf afvraagt hoe het in godsnaam mogelijk is dat je die nog nooit eerder te horen hebt gekregen.  De afgelopen jaren zijn vruchtbaar geweest voor sterke vrouwelijke artiestes enigszins beïnvloed door R&B -we denken maar aan FKA twigs of Kelela- iets waar Abra duidelijk de vruchten van plukt. Voeg hierbij dan nog het bloeiende Atlanta, dat de afgelopen jaren artiesten als Raury en OG Maco voorbracht, als haar hometown en het lijkt bijna alsof de sterren geen gunstiger positie konden innemen voor de jonge artieste. Al willen we zeker niet afdoen aan haar talent. Moederziel alleen vult ze onbevreesd het podium. Bovendien kiest ze er nog steeds voor om elk aspect van haar muziek volledig zelf te controleren, wat haar duidelijk goed afgaat.

Abra valt maar moeilijk te classificeren binnen het conventioneel genresysteem, maar wat kan het de Charlatan schelen waarop ze precies staan te dansen. De singles van debuutplaat Rose slaan duidelijk aan: stilstaan is niet aan de orde. ‘Roses’ doet ons herinneren aan wat voor onze viertienjaar jonge muzikaal brein het gouden tijdperk van de R&B was terwijl ‘Feel’ dan weer het donkere kantje van de sensualiteit in haar muziek onderstreept. “I’m gonna play something really old now” was de aankondiging waarop Abra’s ‘Needsumbody’ volgde, die single waar het voor haar allemaal mee begon. Dat het plaatje stamt uit 2014 en dus eigenlijk helemaal nog niet zo oud is, illustreert hoeveel haar carrière er het voorbije jaar op vooruit is gegaan. De Charlatan mocht ook nog even losgaan op nieuwe single en topschijf ‘Why Don’t U’, een samenwerking met Awful Records-buddy Father en iLoveMakonnen. “Are you really gonna stand there staring at me all the way from accross the room?” Wel, deze fangirl excuseert zich alvast.

Het Gentse FÄR, dat mocht dienst doen als voorprogramma, kiest er overigens ook voor door het leven te gaan zonder muzikaal etiket en laat zich graag in plaats daarvan omschrijven door het begrip ‘ongemak’. Hoewel zeker deels geslaagd in hun opzet, is hun sound vaak nog net iets te clean waardoor dit project van Tim De Gieter en An-Sofie De Meyer misschien sporadisch nog iets te veel  het antwoord biedt op de vraag ‘Wat als Crystal Castles hun happy pills tijdig innamen?’.  Dat we van dit duo nog veel kunnen verwachten, valt echter niet te ontkennen, maar voor ons mag het gerust allemaal nog wat ongemakkelijker.