Op dinsdagavond vulde de concertzaal van de Vooruit zich vlotjes voor de warme klanken en meerstemmige samenzang van Isbells en Marble Sounds. Zelfs vanuit de zijdeuren keken nieuwsgierige hoofden richting podium waar ze zagen dat het goed zat. Geen melancholische overdaad, wat sommigen misschien vreesden, wel bij momenten vrolijke en vooral vocaal sterke performances. Beide bands hebben recent hun derde album uit en kwamen het Gentse publiek verwarmen met zowel oud als nieuw werk.

Isbells was de opener van de avond maar bij het inzetten van de eerste noten bleef het echter rumoerig in de zaal. Niet iedereen bleek uitverteld over zijn of haar weekend. Ondanks een ietwat tragere start, grepen Gaëtan Vandewoudes en de zijne daarna iedereen stevig vast. Eind vorig jaar kwam Isbells met het album Billy naar buiten, en vandaag brachten ze een volwassen en vooral goed opbouwde set. De mannen van het licht deden ook hun duid in het zakje. De lichteffecten ondersteunden de muziek en vormden samen een fraai geheel. Hun grootste hit Reunite kregen we in een rockversie te horen, wat niet iedereen helemaal bekoorde. Het frêle nummer verloor wat zijn tederheid door het hardere gitaarwerk. Desondanks zorgde het voor een levendig moment waarbij alle hoofden op het zelfde ritme meebewogen. In het bisnummer brachten ze hun muzikale kunde nog eens naar voor met een akoestische streep zonder enige vorm van versterking. Het publiek hing smachtend aan hun lippen, al was het maar om dat nummer te horen. Isbells bewees wederom waarom we fan zijn. We kregen een band te horen die er staat en met hun derde album bewijzen ze nog lang niet te zijn opgedroogd.

Daarna was het de beurt aan Marble Sounds. De band rond frontman Pieter Van Dessel bracht aan het begin van het jaar Tautou uit, waarop voor het eerst ook strijkers opduiken. Van Dessel zelf ruilde de snaren in voor toetsen en greep bij de eerste toetstonen de zaal vast. Ze brachten net als Isbells een combinatie van oud en nieuw werk, waardoor Van Dessel zijn gitaar niet volledig aan de kant liet. Wij onthouden vooral The Ins and Outs, The First Try, (How It’s Going To) End en het wonderlijke KV over Kathrine Virginia, de eerste vrouw die de marathon van Boston liep waarmee Van Dessel ons wat sportgeschiedenis bijbrengt.

En ook zangers Renée Sys onthouden we. Hoewel ze haar eerste noten niet helemaal beet had, verwarmde ze nadien ieders hart met haar zwoele stem.

De sound van Marble Sounds groeit album na album en ook live kunnen ze hun nummers overbrengen. Alleen misten we een hoogtepunt. Zelfs het wondermooie Leave a Light On bracht niet de verhoopte climax. Alle puzzelstukken zijn aanwezig, nu alleen de puzzel nog maken. En toch genoten we van dit dubbeloptreden, een mooie zet van Democrazy. Als was het maar om Gianni Marzo, die in beide bands speelt, zijn talenten te laten tonen.

Foto © Steven Hendrix