Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

REVIEW | DELTA CRASH | AFSNIS

REVIEW | MUZIEK
ma 18.04.2016 | 19:00

door Laurien Troch

Ergens in de buurt van Wetteren, daar is het allemaal begonnen. Publieksprijs Humo’s Rock Rally, selectie De Nieuwe Lichting, brons op Oost.Best! … Tegenwoordig lopen ze te pronken met de ene titel na de andere, dus besloot Tumult.fm om zelf eens te gaan kijken hoe dat nu juist zit met die mannen van Delta Crash. Afgelopen maandag speelden ze voor de verandering nog eens in’t klein, in het immer gezellige café Afsnis.

 

We moeten het toegeven, we hebben een boon voor alles wat zich begeeft in de richting van Britpop. We worden er gewoon ongelofelijk goedgezind van. Zo had Delta Crash meteen een dikke streep voor. Ze brengen Britpop annex indierock met een scheut ruwheid die al eens serieus kan pieken. En ze zullen het geweten hebben in de Afsnis. Het olijke viertal startte de avond met Fetch The Echoes en zo werd de toon gezet voor een avond vol catchy nummers en vrolijke deuntjes. Evenals Day Breaks en ander moois klonk dit eerste nummer enorm vertrouwd in de oren, opgebouwd zoals een waar indie nummer hoort te zijn: meezingbaar refrein en welgeplaatste snerende gitaar? Check! Met ruimschootse afwisseling en hier en daar een treffende riff blijft dat boeltje wel interessant, van begin tot einde.

 

Net wanneer onze spieren helemaal losgegooid waren en menig aanwezige klaar was om een danssolo van jewelste te geven, brak Delta Crash de avond met een cover van Nightcall. Al die vrolijkheid kan immers een beetje te veel van het goede worden op een sombere maandagavond. Kavinsky klonk nooit eerder zo dreigend in de oren. Over tegenstellingen gesproken. Eerlijk is eerlijk, we zijn meer fan van de originele versie. Maar toch, cool hoor boys! Om af te sluiten passeerde Fade Out, een nummer dat vorige zomer nog even dienst deed als Studio Brussel hitje. Wat ons betreft mogen er zo nog veel volgen.

 

Ter conclusie: de lof die Delta Crash het laatste jaar mocht ontvangen was meer dan terecht. Die mannen spelen verdorie echt goed, en dat met een onmiskenbare energie: even baldadig als gemeend. Het kan niet anders dan dat ze tot achteraan in het café de zweetdruppels van de Wetterse wonderkinderen gevoeld hebben. Ja, het zit wel snor met Delta Crash.

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓