Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

REVIEW | MARTEN SPANGBERG | THE INTERNET | DE VOORUIT

REVIEW | PODIUM
do 05.05.2016 | 17:00

door Rozemarijn van Kalmthout

Vier uur lang duurde de nieuwe dansperformance van Marten Spangberg. Uit de aankondiging bleek een interactieve show zonder grenzen. The Internet maakte van de domzaal in De Vooruit een eigenzinnig universum.

 

Wie The Internet betreedt weet dat hij of zij er voorlopig niet meer uitkomt. Bezaaid over de vloer liggen grijze kleden, hier en daar liggen kussens. Het publiek moet op de grond gaan zitten. Aan de met kleden bedekte vloer grenst een geruit zeil, de speelvloer. Langs het zeil zijn snacks en supplies uitgestald. Desperado’s, cola zero-flesjes en wikkels van chocoladerepen. Erachter hangt een gekleurde doek. Drie danseressen proberen dansposes uit, overleggen wat en proberen iets anders. Wie de zaal wil verlaten om later weer terug te keren staat daarin volledig vrij.

 

 

The Internet is volledig geïnspireerd op het World Wide Web. Wat de Zweedse choreograaf zo intrigeerde aan het internet-medium, en het post-internet tijdperk, is dat alles tegelijk gebeurt. Dat legt hij uit in het nagesprek. Op tv zitten er tien stappen tussen kanaal 1 en kanaal 10. Bij Youtube maar één muisklik. Alles is als gelijke toegankelijk sinds het internet, en dat heeft ook zijn weerklank in het sociale leven. Hij legt uit dat hij niet meer begrijpt hoe zijn studenten feesten. Gewend als hij was aan sex, drugs en rock&roll is hij totaal onwennig in de hedendaagse sfeer van youtube filmpjes, yoga-poses en glutenintollerantie. Dat alles linkt hij met het post-internet tijdperk.

 

Spangberg benadrukt dat de voorstelling geen kritiek is op het internet. Het ís gewoon, zoals het internet ook ís. En daarin zit ook het doel van de voorstelling: gewoon er zijn, zonder uitdrukkelijk de nadruk op zichzelf te vestigen. Spangberg choreografeerde het stuk zó, dat het publiek in alles vrij is. De performance is aanwezig, men kan zo nu en dan eens kijken naar de dansers, maar die zijn niet interessant genoeg om de aandacht constant op zich te vestigen.

 

 

Het is een nobel streven, en ook welkom in de wereld van de long durational performances. Waar anderen denken de aandacht van de toeschouwer gedurende uren te kunnen opeisen laat Spangberg zien dat het geen uitputtingsslag hóeft te zijn. Een sympathiekere manier om een publiek in een universum op te zuigen, want als je zo lang in een performance-ruimte bent gebeurt dat. Hoewel ook dit best vermoeiend was, en soms wat saai, werkten de herhalingen van de dansen hypnotiserend of dwaalden je gedachten helemaal af.

 

Men kan wel zijn vraagtekens zetten bij de intentie van de maker van een stuk en het resultaat ervan. Oké, eenmaal overgegeven aan de wereld van Spangberg hoeven niet alle details begrepen te worden. Hoewel de dansperformances mooi waren, goed uitgevoerd, en het decor bijzonder, snapte vrijwel niemand welke rol het publiek kreeg toebedeeld. Maar wellicht ligt dat meer aan het publiek, dat de conventies in het theater nog niet zo gemakkelijk los kan laten als de maker.

 

Vanavond speelt de voorstelling nog eens in de Vooruit in Gent.

 

 

Foto's: Tani Simberg

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓