We kennen John Cale vooral als de man die The Velvet Underground als eerste verliet, toch blijven we hem dankbaar voor wat de groep op die korte periode voortbracht. Gisteren stond hij als headliner op de main stage van Gent Jazz.

Waar andere grootheden als Paul McCartney op deze mooie leeftijd hier en daar in ademnood komen, leverde Cale een vocaal sterke prestatie. Van achter zijn keyboard stuwde hij de band, die zichtbaar genoot van het optreden en sterk op elkaar zijn ingespeeld. Enkel voor Leaving It Up To You verliet Cale de toetsen voor de snaren. Een eerste hoogtepunt kwam er met Sunday Morning, waar hij zonder veel moeite de handen op elkaar kreeg. Daarna volgend Hanky Panky Nohow, Ghost Story en Wasteland die de tent vervulden met nostalgie. I Keep a Close Watch bracht een tweede hoogtepunt met kippevel tot gevolg.

Het werd een psychedelische trip doorheen zijn oeuvre waar vooral de fans hun hart ophaalden.

De visuals op de achtergrond zorgden voor een sterk psychedelische ondertoon en vormden een mooie aanvulling voor de muziek. Zo waanden we ons terug in de jaren zeventig, des te meer omdat de synthesizer hier en daar wat in overdrive ging. Cale mocht de nummers gerust voor zich laten spreken, zonder al te veel extra elementen.

Eerder dit jaar bracht Cale een nieuw album uit, hoewel we M:FANS niet helemaal als nieuw kunnen bestempelen. Het is een reissue van Music For a New Society uit 1982 waarbij Cale de nummers één voor één heeft herwerkt. De man schuwt muzikale experimenten niet, en daar zijn de fans uiterst dankbaar om. Toch zagen we op de uithoeken van de tent hier en daar nog lege stoelen en naar het einde haakten enkele toeschouwers ook af. De ware fans lieten zich echter niet onbetuigd en kregen Cale en zijn band zelfs tot het spelen van een bis nummer. Met I’m Waiting for the Man van The Velvet Underground bracht John Cale een mooi slot van een bijzonder concert.