Als een donderslag bij heldere hemel. Wat oorspronkelijk een zorgeloze dag moest zijn wordt na de verkiezingsuitslagen van Amerika overschaduwd door een collectief gevoel van weltschmerz. Een warm deken van troost zoeken we bij het vallen van de avond dan ook in de veilige omgeving van de Giraf, waar de enthousiaste mannen van de Gentse band Unicorn Stable hun nieuwe set aan ons komen voorstellen.

Geen gemakkelijke opdracht zo blijkt, want de kille nasleep van de shock die de ochtend met zich mee brengt wordt bijgestaan door hardnekkige regendruppels, waardoor ook de avond met een lichte aarzeling op gang komt. Maar de bandleden hebben in het verleden wel meermaals bewezen perfect in staat te zijn om de Gentse bevolking wakker te schudden en zoals zij ook de ontbijtende Vlasmarkt wild konden maken op de Gentse Feesten, wisten zij ook vanavond het ijs te breken.

Unicorn Stable staat er om bekend swingende meezingers uit de jaren ’50, ’60 en ’70 af te wisselen met rustigere nummers om “elkander eens goed tegen de gilet te trekken”. Openen doen zij succesvol met Louie Louie van de jaren ’60 band The KINGSMEN, waarna oude bekenden als She’s not there van The Zombies en Supertramp’s Breakfast in America worden afgewisseld met enkele verrassende nieuwkomers.

Met het fijngevoelige Rozanne van Wim Decraene kan de band zelfs even de donkere wolken doen opklaren in het hof waar Unicorn Stable prins is.

Na het rocksteadynummer Kingston town, geïnspireerd op de versie van Lord Creator, ontvouwt het vrolijke La poupée qui fait non van Michel Polnarev zich als een welgekomen afwisseling. Dit mondt uiteindelijk uit in het energieke Praise you van Fatboy Slim waarmee de band zeker weet te overtuigen.

Door kleine problemen die technisch zijn van aard moeten sommige nummers helaas ook wat inboeten aan kracht. Zo leent de akoestiek van de Giraf zich iets minder voor rustige nummers die het vooral van de tekst moeten hebben, waardoor het wondermooie Zal je dan nog voor me zorgen van Zjef Vanuuytsel niet volledig tot zijn recht komt. Hun versie van klassiekers als Space oddity van wijlen David Bowie en Neil Young’s Out on the weekend klinken dan wel weer uitstekend. Met het fijngevoelige Rozanne van Wim Decraene kan de band zelfs even de donkere wolken doen opklaren in het hof waar Unicorn Stable prins is.

Van de rustige sferen van Rozanne gaan ze moeiteloos over naar hun versie van Eminem’s The real slim shady, waarvoor de band zich overigens inspireerde op de originele sample van het nummer I got the van de Britse artiest Labi Siffre uit 1975. Naarmate het concert vordert winnen de bandleden aan goesting en levenslust, wat ook te merken is aan de stroom van mensen die de concertgangers komen vervoegen. Na afloop van de voetbalmatch Nederland – België worden de talrijke vrouwelijke fans vervoegd door de mannelijke Gentenaars, waarna het feest met sterke covers van The Coral’s Dreaming of you en Psycho killer van Talking Heads helemaal kan losbarsten.

Bandleden Alexander Adams (gitaar en zang), Matthias Van de Velde (gitaar en zang), Jan De Groote (bas), Leonard Cools (keyboard en mondharmonica) en Robin Wille (drums) weten elkaar met hun swingende covers, speelse overgangen en muzikale veelzijdigheid perfect aan te vullen en kunnen zo wederom menig hart veroveren. Iets wat niet alleen op deze post-apocalyptische dag van beroering, maar elke dag van het jaar meer dan welkom is.

Voor wie Unicorn Stable nog eens aan het werk wil zien kan dat op 13 januari in De Kleine Kunst. Een aanrader!

Joséphine Vandekerckhove

Foto's: Leon De Backer en Heidi De Meulemeester