Nieuw, maar niet gloednieuw, is CONVENT, de non-profit ruimte voor hedendaagse kunst opgericht door Wouter De Vleeschouwer en Jeroen Staes. Wat, CONVENT? Donderdagavond openden zij hun tweede tentoonstelling ‘Remains or Reproductions’, waarbij opnieuw drie kunstenaars gekoppeld worden aan een centraak kunstwerk. Wie is er alvast fan? Wij! 

Hun eerste kind ‘Palimpsest’ leidde het verhaal van CONVENT in en kan, net als haar twee opvolgers, gekaderd worden in een drieluik rond de semi-permanente installatie Bucharest City Model door de Roemeense kunstenaar Ciprian Muresan. Voor het tweede luik verzamelden ze verscheidene kunstwerken van Kader Attia, Mekhitar Garabedian en Jon Rafman om de confrontatie aan te gaan met Muresans architecturaal kunstwerk. Deze maquette representeert de Roemeense hoofdstad op schaal 1:330, volledig bestaande uit karton, waarvan een fragment tentoongesteld wordt aan de bezoekers. Muresan bekritiseert de vernietiging van historisch en cultureel erfgoed en de sloop van talrijke gebouwen. Daarnaast is Muresans werk eveneens ontzettend actueel wanneer je het linkt aan de bombardementen op steden zoals Aleppo of Palmyra of de iconoclastische acties van terreurbewegingen zoals IS. Zo laat CONVENT de bezoeker de keuze maken om de installatie te vernielen, wanneer ze de tentoonstellingsruimte willen betreden - het voelt ietwat ongemakkelijk en confronterend tijdens de eerste pas.

Hoogstpersoonlijk onderzoeken Attia, Garabedian en Rafman identieke vragen over het individu in onze huidige, complexe samenleving. Die vervreemding van het individu in het toen en nu komt bij Mekhitar Garabedian aan bod in onder andere Back Cover (Gorky) (2014). Daarin verwijst hij naar enerzijds The Artist and his Mother (1926-1935) van Arshile Gorky, anderzijds het ontvluchten van zijn land en familie en een oude foto van hem en zijn moeder. Dezelfde zoektocht naar een bepaald ‘herstel’ keert terug in Untitled (2014) van Kader Attia. Ook al heeft hij een traditionele Marokkaanse houten schaal gerepareerd en zogenaamd volledig hersteld, zal het object nooit meer haar vroegere vorm bezitten door de vloeibare tin in de scheuren. Het strafste, misschien ook meest meeslepende, is Jon Rafmans Remember Carthage (2013), een experimentele kortfilm samengesteld uit online found-footage materiaal. Als kijker wordt je opgeslokt in een virtuele en gesimuleerde wereld. Het onderscheid tussen reproductie en origineel vervaagt door het repetitieve karakter van de film. We worden bewust van onze eigen vervreemding, doordat onze geschiedenis toegankelijker wordt door een overaanbod aan informatie en digitale media. 

De thema’s die CONVENT aankaart, dagen ons uit via de vervreemding, vernieling en de onomkeerbaarheid ervan. Als recente nieuwkomers in de Gentse cultuur, mogen ze al prijken op uw to visit-lijstje. Nog tot 18 december kan je even binnenglippen bij ‘Remains or Reproductions’, je ogen de kost geven en een praatje slaan met hun bezielers.

WAAR? Tennisbaanstraat 74

WANNEER? 10 november t.e.m. 18 december

OM HOE LAAT? Donderdag (18 - 22u), zaterdag en zondag (14 - 18u)