Gitaartovenaar Bert Dockx doorkruiste Gent reeds in verschillende vormen, maar afgelopen donderdag was het tijd voor zijn misschien wel meest impressionante project: Dans Dans mocht nog maar eens een Handelsbeurs vol fans komen verblijden met een nieuw album. Ook hun vierde langspeler Sand mocht reeds tonnen vier- en vijfsterrenreviews in ontvangst nemen en iedereen die hen al eens aan het werk gezien heeft, begrijpt volledig waarom.

Aan de ongetwijfeld verscholen fans die hen nog nooit live aan het werk zagen: woorden schieten tekort om te omschrijven wat topmuzikanten als Dockx (Flying Horsman, Sweet Defeat,…), bassist Fred ‘Lyenn’ Jacques (Mark Lanegan Band, Lyenn,…) en drummer Steven Cassiers (Dez Mona,…) bereiken met een project als Dans Dans. Ga ze eerst bekijken en kom dan terug. Neem het van ons aan, het was lang geleden dat we nog eens zo’n rauwe live-ervaring mochten meemaken: zo oprecht en zo ongekunsteld en bijgevolg zo perfect.

Het was lang geleden dat we nog eens zo’n rauwe live-ervaring mochten meemaken: zo oprecht en zo ongekunsteld en bijgevolg zo perfect

Opener van de avond, alsook van het album, was TV Dreams: een spoedinitiatie Dans Dans voor beginners. Telkens denkt het publiek te weten waar het nummer heen gaat en Dans Dans laat hen gretig in de waan, tot het tijd is om af te wijken en wat zijwegeltjes uit te testen. Dockx en kompanen verdienen niets anders dan lof voor deze momenten van improvisatie: niet alleen is het een onbeschrijflijk plezier om deze vakmannen aan het werk te zien, het is ook spectaculair om te aanhoren, en dat is toch waar andere improviserende bands hun publiek vaak op hun honger laten zitten.

In een parallel universum had Vluchtheuvel de James Bond-theme kunnen zijn: omgeven door urgent rood licht stuiven jachtige melodieën onderbouwd door een mysterieus basritme onze richting uit. Imposante man trouwens, bassist Lyenn. Met handen van de soort waarop die van Michelangelo’s David gebaseerd zijn en met een aura van rust en kalmte bezweert hij zijn publiek. Zijn chemie met Dockx toont dat dit trio muzikanten echt fenomenaal op elkaar afgestemd is. Het geheel is duidelijk meer dan de som van delen.

Au Hasard biedt nog steeds het grootste hitpotentieel uit hun repertoire. De beginmelodie wordt herkend en toegejuicht door de volledige Handelsbeurs en doet ons denken dat als instrumentale jazz/blues/psychedelica zoveel volk kan plezieren, het misschien toch nog niet zo slecht gesteld is met de wereld.