Toen we in januari Zauberflöte in regie van David Hermann zagen, konden we haast niet wachten om opnieuw een stuk van zijn hand te zien. Helaas blijven we bij Simon Boccanegra op onze honger zitten. Begrijp ons niet verkeerd, de zang en muziek zijn fantastisch. Maar de uitvoering zelf blijft braafjes, misschien zelfs een beetje saai.

Daarnaast kleurt het stuk braaf binnen de lijntjes van de conventionele opera.

De opera, gecomponeerd door Giuseppe Verdi, wordt in de aankondigingen vergeleken met House of Cards. En inderdaad, Simon heeft wel iets weg van Kevin Spacy als hij tijdens de openingsscène volledig in zijn werk opgaat, vanachter een houten bureau in een aristocratisch aandoende kamer. Maar daarnaast kleurt het stuk braaf binnen de lijntjes van de conventionele opera. De emoties en dramatische blikken op de tonen van Verdi’s muziek zijn te veel van het goede, terwijl Frank Underwood niet bepaald een dramaqueen te noemen is.

De emoties en dramatische blikken op de tonen van Verdi’s muziek zijn te veel van het goede.

Daarnaast is de functie van de middeleeuwse kostuums onduidelijk. Achteraf blijkt Hermann daarmee te willen aangeven dat de proloog 25 jaar eerder afspeelt. In de daarop volgende scènes dragen de personages moderne kostuums. Ook volgt er een uitbeelding van Da Vinci's Laatste Avondmaal. Dat laatste is grappig, maar geen echte meerwaarde.  

Vooral het koor kon ons opnieuw bekoren.

Maar zoals gezegd, blinkt Opera Vlaanderen ook in deze opvoering uit in stemmen. Vooral het koor bekoort ons opnieuw. Maar ook Nicolo Alaimo als getormenteerde Boccanegra, Liang Li als duistere Fiesco, Gezim Myshketa als Paolo, Evgeny Solodovnikov als Pietro,… Dus ga vooral naar deze opera voor de essentie en sluit zo nu en dan even je ogen.

Nog voorstellingen in de Opera in Gent van tot 9 maart.