Hope is het derde en laatste deel van een dansreeks uit het aflopend seizoen van het Opera Ballet Vlaanderen. Hope is zelf ook een drieluik met enerzijds de twee klassieke werken van Pina Bausch (Café Müller) en Martha Graham (Chronicle) en anderzijds een nieuwe creatie van de Belgisch-Colombiaanse choreografe Annabelle Lopez Ochoa (Ecdysis). Dat Pina Bausch een publiekstrekker is, wordt duidelijk na de pauze wanneer een groot deel van het publiek vertrekt. Jammer voor hen, want het werk van de jongste choreografe is ook absoluut de moeite. De combinatie van de drie zo verschillende stukken is een interessante mix waarin vooral sterke vrouwen centraal staan. Toch is het niet makkelijk overschakelen, en duurt het even voordat je helemaal mee bent in steeds een nieuw stuk.

Het werk van de jongste choreografe is ook absoluut de moeite.

Café Müller is zoals gezegd het bekendste stuk. Pina Bausch, die het in 1978 creëerde, toerde er met enorm succes de hele wereld mee rond. Voor het eerst wordt dit meesterwerk uitgevoerd door een ander dansgezelschap dan het Tanztheater Wuppertal, want als enige dansgezelschap ter wereld mag Ballet Vlaanderen Café Müller opvoeren. Opvallend, aangezien de rechten op het werk van de beroemde choreografe al jaar en dag uitermate streng worden bewaakt. Een terechte publiekstrekker dus! Het oudste werk van dit drieluik is Chronicle (1936). Een aan­grijpend antwoord op de opkomst van het fascisme en de Spaanse Burgeroorlog. Het werk is ook geïnspireerd door het pessimisme van Grahams tijd, een gevolg van de Grote Depressie in Amerika van de jaren 1930. Graham toont het isolement van een figuur door telkens één danser in een opvallend ander kostuum solo te laten dansen zonder te tragisch te worden. Ecdysis tot slot gaat ook over isolement. De choreografe gaat op zoek naar de identiteit van de oorlogsvluchteling. Ze onderzoekt hoe deze mensen vanuit de borderlands een nieuwe toekomst tegemoet kunnen gaan via de vergelijking met een dier dat vervelt. Dit laatste mag je vrij letterlijk nemen, dan toch dankzij de kostuums van de dansers.

Je maakt kennis met twee mijlpalen, aangevuld met een recent stuk zodat je op deze manier verschillende facetten van dans als kunstvorm op een toegankelijke manier leert kennen.

Wat deze combinatie van de drie stukken zo interessant maakt is dat hoewel ze uit drie totaal verschillende tijden komen, ze bewijzen dat zowel klassiek ballet als hedendaagse dans perfect samen gaan en gelijkaardige emoties oproepen. Dit ballet is bovendien ook heel toegankelijk voor bezoekers die geen ervaring hebben met dansvoorstellingen. Je maakt kennis met twee mijlpalen, aangevuld met een recent stuk zodat je op deze manier verschillende facetten van dans als kunstvorm op een laagdrempelige manier leert kennen. Tumult.fm kijkt alvast uit naar het volgend seizoen bij Opera Ballet Vlaanderen.