Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

REVIEW | FAMILY TREES | KOPERGIETERY

REVIEW | PODIUM
vr 24.11.2017 | 20:00

door Laura Arens

Choreografe Janni van Goor maakte voor Kopergietery Family Trees, een voorstelling die tussen circus en danstheater ligt. Daarvoor zet van Goor zowel professionele artiesten als kinderen zonder dansachtergrond in. Met deze voorstelling biedt ze een inkijk in een bont gekleurde familie.

 

Éen voor één komen de negen spelers het speelvlak op, van jong naar oud. Elk trekken ze een cirkel in krijt om zich heen. Op de achtergrond worden er arbeidershuisjes geprojecteerd. Later zien we nog behangpapier met een oubollige print, een geborduurd patroon en een aquarium. We bevinden ons duidelijk in een besloten, eenvoudig en oer-Vlaams huishouden, waarin ieder zijn eigen cirkel heeft. Binnen die cirkel voert elk van de spelers halsstarrig zijn eigen bewegingspatroon uit. Er worden radslagen gemaakt en de dansers rollen over de vloer. Maar er wordt uiteindelijk ook buiten de cirkels getreden wanneer de bewegingen steeds meer uitvergroot en grotesker worden, met een vrolijke chaos tot gevolg.

 

Family trees toont op een vertederende wijze dat samenleven in een familie soms betekent dat je samen een vrolijk dansje doet, druk jongleert met de was of op ontdekkingstocht gaat naar jezelf met je familie als spiegel. Daar komt soms wat trek- en duwwerk aan te pas, zoals je dat alleen met kibbelende broers en zussen kan doen. Hoezeer je ook trekt en duwt, je blijft onontkoombaar met elkaar verbonden.

 

 

Family trees toont grote thema's in een prachtige eenvoud, waarbij de oprechtheid bij de spelers bijblijft.

 

 


Buiten de (krijt)lijnen kleuren mag. Diegenen rondom jou trekken je wel weer recht als je je even slapjes voelt. Van Goor laat de kinderen volledig zichzelf zijn op scène, wat de dialoog met de professionele artiesten des te mooier en ook heel natuurlijk maakt. Family Trees toont dit liefdevol en maakt door al het geklim en geklouter duidelijk dat familie iets constructief is, zeker als er een betonmolen aan te pas komt. De kleinsten leren door de oudere spelers na te apen, maar ook omgekeerd kunnen zelfs de jongsten steun bieden aan de groteren.

 

Generaties verschuiven en passen zich aan. Daarom leven bomen zo lang, leert deze voorstelling ons. Je hoeft ook niet letterlijk in de voetsporen te treden van je ouders, krijt is immers uitwisbaar. Family Trees is een voorstelling die grote thema’s in een prachtige eenvoud toont. Er vallen veel interpretaties te lezen in het spel, maar wat vooral bijblijft is de oprechtheid en wonderlijke blik bij de spelers.



 Foto's door Phile Deprez

 

 

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓