In de filmreeks X-Ray stelt KASKcinema met het Atelier Mediakunst van KASK elke maand een avond voor, waarin film in zijn veelheid en tastbaarheid gebruikt, getoond en uitgedaagd wordt. In januari viel de keuze op Je tu il elle van Belgisch-Franse regisseur Chantal Akerman.

Akerman schreef, regisseerde en speelde zelf de hoofdrol in haar langspeeldebuut Je tu il elle (1974). Het plot van de film laat zich netjes in drie verdelen: in de eerste akte zien we een jonge vrouw, Julie (Chantal Akerman), in een appartement, in het tweede deel lift de vrouw mee met een truckchauffeur (Niels Arestrup) en in het laatste klopt ze aan bij een ex (Claire Wauthion). Ook de titel lijkt netjes verklaard te kunnen worden: je verwijst naar het hoofdpersonage, tu naar de kijker, il naar de truckchauffeur en elle naar de vriendin.  

De eerste episode maakt al snel duidelijk dat de schijnbare netheid enkel oppervlakkig door te trekken valt. De jonge vrouw in het appartement sleurt al haar meubels naar buiten tot ze enkel een matras overhoudt. Ze schrijft een brief en wacht tot er iets gebeurt, terwijl een voice-over haar handelingen beschrijft. Alleen beschrijft de monoloog soms acties die nooit gebeuren en soms worden gebeurtenissen beschreven die later plaatsvinden. Vaak laat de voice-over ook op zich wachten. Zo eet de jonge vrouw met een lepel uit een papieren zak, waarvan het publiek zich ongedurig afvraagt wat het nu net is. Enkele mondvols later komt het antwoord: kristalsuiker.

De film neemt zijn tijd en het excentrieke hoofdpersonage kan best op je zenuwen werken: haar slordige happen kristalsuiker, het omgestoten suikerpak dat ze laat liggen, de ellenlange brief waarvan ze de bladzijden in willekeurige volgorde over haar vloer verspreidt. Om nog maar te zwijgen over de duimspijkers die ze op de vloer laat liggen om daarna ’s nachts op haar blote knieën rond te kruipen. Tegelijk is het personage ook heel herkenbaar, ze belicht het zelfdestructieve kantje in ieder van ons: dagen waarop we te lui zijn om uit bed te komen, onszelf volproppen met suiker(ige voedingswaren) en passief wachten op niets.
 
Een gebrek aan bloot is er in Je tu il elle in geen geval, maar wat vooral opmerkelijk is, is dat de film naakte vrouwenlichamen toont zonder ze te seksualiseren, wat zelfs in 2018 uitzonderlijk is. Ook de tien minuten durende seksscene aan het einde van de film toont hoe twee vrouwen opgaan in elkaar, zonder dat de scene per se erotisch of opwindend is. Je tu il elle toont een female gaze die 44 jaar na release nog steeds zeldzaam is.  

De X-Ray voor volgende maand vindt plaats op 15 februari en wordt gecureerd door het magazine Girls Like Us.