De zesde editie van Pinx 2018 bracht in vijf dagen tijd een hoop toeschouwers op de been. Op de slotdag van het holebi filmfestival van Sphinx Cinema zat de zaal opnieuw goed vol voor twee prijsbeesten, Calamity en Saturday Church.

Geen met zichzelf in strijd liggend queer personage in Calamity. Wel een koppel ouders, dat hun eigen coming-out meemaakt.

Calamity van Séverine de Streyker en Maxime Feyers pakte de hoofdprijs tijdens Holebikort. Een plaats op het programma van Pinx en een Vlaamse première zijn dan ook op zijn plaats. Wanneer zoonlief de transseksuele Cléo meebrengt naar huis, komen moeder en vader op een moreel kruispunt te staan. De focus op de ouders was een zeer bewuste keuze van de regisseurs. Hiermee houden ze de herkenbaarheid zo groot mogelijk om een breed publiek aan te spreken. Geen met zichzelf in strijd liggend queer personage in Calamity. Wel een koppel ouders, dat hun eigen coming-out meemaakt. De film toont letterlijk de mist in het hoofd van moeder en vader, zonder de kijker in de mist te laten. Met humor, realisme en sterke timing bewijzen ze een meer dan terechte winnaar te zijn van Holebikort.

Saturday Church grijpt op bepaalde momenten naar de keel, maar laat zijn grip te snel los.

De eer als slotfilm viel Damon Cardasis te beurt met zijn Saturday Church. Ulysses worstelt met zijn identiteit terwijl hij scherp in de gaten wordt gehouden door zijn tante Rose, die bijspringt in het huishouden nadat zijn vader is overleden. Ulysses vlucht in zijn fantasie en komt later in aanraking met de transgender community, waarin hij zich voor het eerst thuis voelt. Die levensstijl stuit op verzet binnen zijn familie. In Saturday Church ontbreekt de scherpte van Moonlight om dezelfde waardering te genieten. De film grijpt op bepaalde momenten naar de keel, maar laat zijn grip te snel los. De confrontatie met zijn tante die zijn hoge hakken ontdekt, zijn rondzwervingen op straat en zijn eerste kus. Telkens weer blijven we lichtjes op onze honger zitten. De scènes waarin Ulysses al zingend en dansend ontsnapt in zijn fantasie, geven inkijk in de ziel van de jongen. Maar niet alle gezongen scènes hoeven er voor ons bij. Het veelvoud aan gezongen stukken ontneemt bepaalde scènes hun kracht.

De zesde editie van Pinx bewijst wel dat LGBTQ cinema meer is dan enkel cinema met queer personages. Stuk voor stuk kregen we aangrijpende, grappige, innemende en vooral kwalitatieve films te zien, gemaakt door mannen en vrouwen die een verhaal kunnen vertellen. Na Moonlight is ook dit jaar een film met queer personages genomineerd voor de Oscar voor beste film, Call Me By Your Name, en de film zou niet misstaan op de erelijst. Als slotfilm kan Saturday Church wel tellen. De film telt ongekende nevenpersonages en laat ons kennismaken met de kleurrijke transgender community die, net zoals de queer cinema, zijn bestaansrecht heeft afgedwongen en die niet meer zal afstaan.