Gent is een nieuw platenlabel rijker: Vuilbak. Woensdag 28 november was er de eerste labelnight in Kinky Star. Het Gentse label Vuilbak heeft misschien wel enige introductie nodig. Het ontstond een vier à vijf jaar geleden op het kot van Arthur Zwaenepoel (Bruine Beer) en Bart Spileers (Weerman/Schuimkraag). Bruine Beer startte het label op als muzikale uitlaatklep voor zijn experimenten. Oorspronkelijk was hij alleen, maar al snel verzamelde zich een kern van vrienden met soms erg diverse muzikale projecten. Zelf zien de mannen van Vuilbak zich trouwens niet als een label, eerder als een los aggregaat van mensen die ‘bezig zijn met muziek en beeld, maar niet serieus genoeg zijn om elders binnen te geraken’.

Vuilbak probeert in ieder geval te vermijden dat ze zichzelf te serieus nemen, een fenomeen dat inderdaad niet vreemd is in sommige muzikale en zeker avantgardistische middens.

Weerman werkt vrijwillig bij Kinky Star en greep de kans om een lege avond in de programmatie in te vullen voor de allereerste Vuilbak labelnight, of hoe de artiesten het zelf noemen: Vuilbak Fandag. Die DIY-look bleek ook aanwezig te zijn op de fandag. Het projectiescherm bleef een groot deel van de avond blauw en de merch bestond uit stickers van het label en vier cassettes van een van de bands: Sleath. Als je Vuilbak toch moet een genre moet opplakken kom je op een absurd ambient, avant garde, experimental, lo-fi, noise geluid.

De Kinky Star was nog behoorlijk leeg toen Eilandeilanden, een zijproject van labelopperhoofd Bruine Beer, de avond opende met een eigenzinnige cover van Nicki Minaj’s Starships. “Beeld jezelf in op de zonnige eilandeilanden, een vakantiebestemming omringd door vriendelijke bureaucraten zonder ontsnappingsmogelijkheden.’, zoals de band het zelf zegt.

De bassist van King Charles Untold Tales had een pantoffel bevestigd aan de hals van zijn gitaar. Wie warme knuffelsongs verwachtte was er echter aan voor de moeite.

We werden van onze sokken geblazen door een storm van geluid die nog het meest deed denken aan Japanse psychedelische noiserock die organisch openbloeide. In hun eigen chaos tasten de mannen de grenzen van hun instrumenten af. Samen met het publiek creëerden ze een liefdevolle sfeer. De volgende songs waren iets minder noisy maar rockten daarom niet minder. Ze schipperden ergens tussen post- en stonerrock die af en toe een versnelling hoger schakelde. Het spelplezier van de drie muzikanten werkte bovendien erg aanstekelijk. Er werd afgesloten met een cover van Le vent nous portera van Noir Désir, het enige gezongen nummer, dat goed in de set paste.

Onze oren suisden nog na toen Sleath aan zijn set begon. De band bracht een maand geleden zijn nieuwste EP uit. Met intieme verhalende songs (denk aan Red House Painters, Elliott Smith en Phil Elverum, The Microphones, Mount Eerie) namen vader (bas) en zoon (zanger) ons mee in hun platenkast die vol zit met 90s lo fi rock songs die soms iets weg hadden van Pavement.

Sleath werd opgevolgd door de meest radiovriendelijke band van de avond: Mandris Phinx.

Met zijn zeemzoete gitaar en adembenemende stem nam de zanger het kleine podium en het publiek in met grappige bindteksten over alcoholmisbruik en overspel.

De pianist wist ook het publiek rond zijn vinger te winden toen hij het Windows opstartmuziekje speelde. Light Years was als echte oorwurm de publiekslieveling. Samen vormden ze een charismatische band die romantische gitaarnummers bracht met een flinke scheut zelfspot… en mondharmonica.

Na een adempauze werden we terug naar binnen gelokt door de ambient sounds van Arthur Zwaenepoel, beter bekend onder zijn totemnaam Bruine Beer. Met een keyboard creëerde hij een warme en dromerige sound van fluit, piano, soundscapes en soms wat spaarzame beats. Ondertussen werden er beelden geprojecteerd van paradijselijke eilanden en Demis Roussos met het opschrift I <3 Demis, wat perfect paste in een tongue-in-cheekavond. Weerman sloot de avond af in de DJ-booth. In deze vuilbak willen we gerust meer dumpster diven!

Herbeluister ons Tumult.fm interview met Vuilbak: Arthur Zwaenepoel en Bart Spileers kwamen bij ons vertellen over de Vuilbak non-filosofie.