Voor vele muziekliefhebbers is Afrika lang geen onbekend terrein meer. De laatste decennia zorgen labels als Analog Africa en Awesome Tapes from Africa voor de (her)uitgave van compilaties en albums van Afrikaanse artiesten, waarna deze bands ook in Europa en Noord-Amerika bekend worden. Één van deze pareltjes is het Somalische Dur Dur Band, dat op vrijdag 1 maart Same Same But Different, het kunstenfestival rond dekolonisatie en identiteit, kwam afsluiten in de Vooruit.

Dur Dur Band was in de jaren tachtig en vroege jaren negentig één van de grootste namen van de muziekscene in Mogadishu, tot de band noodgedwongen uit elkaar ging en op de vlucht sloeg bij het uitbreken van de Somalische Burgeroorlog in 1991. Het recept van de band: reggae, disco, soul en funk vermengen en deze aanvullen met meer traditionele Somalische elementen, in het bijzonder de vocals. In 2011 kwamen enkele van de originele bandleden terug samen om hun succesformule nieuw leven in te blazen, vergezeld door enkele muzikale landgenoten. De heropstanding van Dur Dur Band was ook de Gentse muziekliefhebbers niet ontgaan: de opkomst was dan ook groot voor hun eerste Belgische optreden.

Het podium stond goed vol toen de acht muzikanten van Dur Dur Band door een enthousiast applaus werden ontvangen. Dat de mannen naam maakten in de nachtclubs van Mogadishu werd snel duidelijk, het publiek begon al bij de eerste noten te bewegen. De band bouwde het ritme in de eerste nummers dan ook gestaag op van een reggaebeat tot vurige funk. Hoewel het publiek er duidelijk zin in had, leken de muzikanten zich vooral op hun instrument te concentreren en bleef de interactie met het publiek ietwat uit. Driewerf hoera voor de intrede van zangeres Fadumiina Hilowle, die meteen een pak sfeer met zich meebracht en goed overweg kon met haar heupen! De zangeres flirtte met de bandleden, kreeg een sluier toegeworpen uit het publiek waarmee ze danste en trok in haar enthousiasme ook het publiek mee op sleeptouw. Fadumiina onderging zelfs, zoals een heuse disco diva betaamt, halverwege een kostuumwissel. Het publiek kreeg in ieder geval geen genoeg van de frontvrouw en haar gezellen. Bedankt, Dur Dur!

Otim Alpha zou de Oegandese Omar Souleyman genoemd kunnen worden. Beide heren werden immers in eigen land eerst bekend door op trouwfeesten te spelen, alvorens ze in het buitenland werden opgepikt. Waar Souleyman traditionele Syrische nummers voorziet van een technobeat, gebruikt Otim Alpha traditionele Oegandese instrumenten en elektronica. Hij is hiermee niet de enige Afrikaanse muzikant die erin slaagt met deze combinatie erg dansbare muziek te maken: denk maar aan Konono n°1 en Owiny Sigoma Band. Na de doortocht van Dur Dur Band leek het podium erg groot toen Otim Alpha en compagnon de route Leo Palayeng met hun tweeën verschenen. Het eerste nummer van de set was een traditioneel Oegandees nummer, een rustpunt na de set van Dur Dur Band. Wie dacht dat we een uurtje traditionele folk gingen horen kwam er echter bedrogen uit: al snel werden de traditionele snaarinstrumenten aangevuld door stevige beats. De combinatie van beide zorgde voor een trance-achtige muziek met aanstekelijke ritmes waarop het onmogelijk was stil te blijven staan. Hierbij nodigde Otim Alpha ook verschillende dansbeentjes uit op het podium die hun beste moves konden delen met het publiek!

Wie hierna nog steeds niet was uitgedanst kon zich nog laten gaan op de beats van DJ Kampire, labelgenoot van Otim Alpha bij Nyege Nyege Tapes en één van de meest gevraagde dj’s van het Afrikaanse continent. Gentenaar Bafana stuurde de laatste dansfanatici uiteindelijk de nacht in. De afterparty van Same Same But Different was een ge(s)laagde greep van Vooruit uit de veelzijdige Afrikaanse muziekwereld van de voorbije decennia. Of het nu de herontdekte bands betreft van labels als Analog Africa of jong geweld van Nyege Nyege: als ze in Gent passeren reserveren wij alvast een plaatsje in onze agenda.