Paf, een glimlach. 

Toneelgroep De Nieuw Amsterdam (ook wel DNA) heeft als uitgangspunt dat "culturele diversiteit een verrijking is". Politiek correct? Bingo! Maar het mocht niet baten: ook zij ontvangen amper subsidies de komende jaren. Een spijtige zaak, want Tumult.fm zag sterk theater.

Meneer Ibrahim vertrouwt op zijn krukje, de koran en zijn glimlach, Momo zoekt zijn geluk bij de hoeren. In Meneer Ibrahim en de bloemen van de Koran groeit langzaam een vriendschap tussen Momo, een Joods jongetje met depressieve vader en verdwenen moeder, en de oude kruidenier waar hij dagelijks langsgaat.

Voor dit stuk baseerde het Nederlandse gezelschap zich op een werk van Éric-Emanuel Schmitt. Monsieur Ibrahim et les fleurs du Coran is het tweede deel in de Cycle de l'Invisible. In deze fictiereeks van, tot nu toe, 5 boeken komt telkens een wereldgodsdienst aan bod. Bij Schmitt geen actualiteitsdrang, maar de vaardigheid om met respect en nuance de mooiste inzichten van gelovigen in prachtige verhalen te verpakken. Il faut le faire.

Maar ook alle lof voor DNA! Het sobere decor loopt over van hun spelplezier. De acteurs zitten als gegoten in hun fictieve vel: Sabri Saad El Hamus als wijze, oude man met heerlijke komische timing, Tim Linde die zijn vuurdoop als stagair met glans doorstaat en Saar Vandenberghe die aan een jas voldoende heeft om een nieuw personage neer te zetten. Verwacht geen uitdagend experiment, maar een warme reis met filosofische noten en af en toe - Paf! Een glimlach.

Weetje van de dag: Veel mensen weten niet dat de wereldwijde bestsellerauteur Schmitt in de eerste plaats toneelschrijver is. Ook Meneer Ibrahim werd voor de planken geschreven en beleefde in 1999 zijn première. Twee jaar later was er het boek, ondertussen in tientallen talen vertaald.. In 2003 kwam ook de film uit, die een bescheiden succes had en hoofdrolspeler Omar Sharif een César opleverde.

Gezien op 17 januari 2013 in NTGent. 

Foto - Jean Van Lingen