Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

Les Misérables @ Kinepolis

NONE | FILM
za 16.02.2013 | 19:45

door

Les Misérables mag dan misschien al overhyped zijn, de film blijft een must-see. Regisseur Tom Hooper, voornamelijk bekend van "The King's Speech" pakt uit met een indrukwekkende cast. Anne Hathaway steelt de show als Fantine. Fantine draagt voor een groot deel de eerste helft van de film, en wanneer Hathaway's personage van het toneel verdwijnt neemt ze een deel van de magie mee. Anne Hathaway kreeg voor haar bijrol al een Golden Globe en een BAFTA Award en maakt deze maand kan op een Oscar.

Hugh Jackman, Broadway-ster en 'Wolverine', zet een opmerkelijke prestatie neer. Hij speelt uiteraard Jean Valjean, een man die na negentien jaar gevangenis vrij komt en probeert een nieuw leven op te bouwen. Jackman gaat een opmerkelijke transformatie door als Valjean en weet de kijker van begin tot eind te boeien. Jackman's zangkunsten vertalen zich op  het witte doek in een breekbaarheid die perfect past bij zijn personage. Van een ander kaliber is Colm Wilkinson. Ondertussen al 68 jaar, maar 28 jaar geleden de eerste Jean Valjean, heeft nu de rol van de bischop die Jean Valjean op het goede pad brengt. Zijn Jean Valjean was veel krachtiger dan die van Jackman nu is, en zijn bisschop weet te ontroeren.  Voor de echte fans krijgt de scène tussen Wilkinson en Jackman bijna een extra dimensie. Alsof Jean Valjean zichzelf de les leert waarvan hij weet dat hij die moet leren.

Russel Crowe (Gladiator, A Beautiful Mind) is de anti-held. Hoewel van zijn vertolking niet veel slechts te melden valt, is het toch wennen aan zijn stem. Crowe heeft speciaal zanglessen gevolgd om Javert te vertolken, maar hij haalt niet het niveau van de andere acteurs. Amanda Seyfried (In Time, Mamma Mia!) verrast als Cosette. Maar het is Samantha Barks, die eerder al Eponine vertolkte in het vijfentwintigjarig jubileumconcert  van de musical, die het meest overtuigt bij de jonge cast. Ook Eddie Redmayne (My Week with Marilyn, The Pillars of the Earth) zet een geloofwaardige Marius neer. Na het Nick Jonas fiasco in het vijfentwintigjarig jubileumconcert zien we nu wel een Marius die zich kan meten met de rest van de cast.

Grantaire (George Blagden) en Enjolras (Aaron Tveit) overtuigen als de belangrijkste leden van “The Friends of ABC”. Zij leiden de opstand. Er wordt zelfs subtiel verwezen naar de subtekst in de roman die doet vermoeden dat Grantaire verliefd is op Enjolras. En natuurlijk ook op de drank.
Ook de jongsten onder de cast hoeven niet onder te doen. Vooral Daniel Huttlestone ontroert als Gavroche. Deze zeer jonge revolutionair wordt soms wel eens iets te arrogant neergezet om nog de harten te kunnen stelen van de toeschouwers maar in deze film was dat absoluut niet het geval.

En dan zijn er nog de Thénardiers. In Hugo’s roman is er niet veel grappigs aan deze twee oplichters maar bij de musicalbewerking werden ze gebombardeerd tot het komisch element van het verhaal. Dat werkt, want hun optredens komen als een aangename opluchting die je even wegneemt van alle miserie. In hun laatste optreden gaan ze in deze film misschien iets te ver in het ridiculiseren van deze twee personages, maar desalniettemin zetten Helena Bonham Carter (Sweeney Todd, Harry Potter)  en Sasha Baron Cohen (Borat, Sweeney Todd) de Thénardiers op een verfrissende manier neer. “Master of The House” klinkt helemaal anders dan de musicalversie maar na verloop van tijd net zo goed.

Cinématografisch overtuigt de film niet altijd. Hooper kiest vaak voor close-up beelden. Hoewel die de acteerprestaties van de cast benadrukken komen ze soms wat beklemmend over en wachten we geduldig op een long shot dat niet lijkt te komen. Majestueus zijn zowel de openingsscène en de eindscène. De grootsheid en de oneindigheid overdondert en  beklijft. Andere hoogtepunten zijn Hathaway’s “I Dreamed a Dream”, “One Day More”, Redmayne’s “Empty Chairs at Empty Tables”, Barks “On My Own” en “A Little Fall of Rain”.

Conclusie: Les Misérables blijft een echte aanrader. Zowel voor de fans van de musical, de lezers van het boek en voor diegene die bij “I Dreamed a Dream” spontaan aan Susan Boyle denken, een niet te missen ervaring.

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓