Cie Yan Duyvendak en Roger Bernat nemen onze kapitalistische maatschappij en haar excessen genadeloos onder de loep.
Het figurentheatergezelschap Ultima Thule tourt met haar bewerking van Il Postino al even door Vlaanderen, maar doet op 1 maart eindelijk ook haar thuisstad Gent aan. In de Arca kan je je op die datum laten verrassen door de poppen die in de handen van de acteurs écht tot leven komen.
Verwondert het u dat wij een enthousiasmerend, ontwapenend theaterproject als De Verwondering verwonderlijk veel zullen aanprijzen de komende tijd? Geen reden toe. Telkens wanneer Tumult.fm een dergelijk ambitieus studentenengagement aanschouwt, worden wij steevast wekenlang lyrisch.
I never understood,
I never felt beloved,
so i started writing,
and what came out was
Sandy Island.
Er zijn van die dingen die je van z'n leven niet vergeet, al word je zo oud als wij.
Daarom hoeft er nog niet over gepraat te worden. Wij vertellen niets.
Men zou het niet durven zeggen maar er zijn juristen in spe die kunnen acteren! Bovendien hebben ze ook nog een, zij het wel een ziekelijk, gevoel voor humor. Deze twee kenmerken verenigen zich in het tweejaarlijks festijn van "De Revue Der Rechten". In dit stuk worden verscheidene proffen uit de rechtenopleiding geïmiteerd door de studenten... wat vaak erg hilarische momenten kan opleveren.
Voor de late beslissers! De immer sympathieke houseguru Red "duvelke" D staat samen met Lady linn in de Club 69 op de oude beestenmarkt. Liefhebbers van housemuziek zoals gedefinieerd door labels als "We Play House" (het label van Red D zelf) en "Feiern" zullen hier waarschijnlijk een fijn feestje beleven. Andere namen op de affiche zijn Gil Tonic en Monsieur Moustache.
Phililppe Quesne veroverde de harten van het Vooruitpubliek met grappige en charmante voorstellingen als ‘La mélancolie des dragons’ (over zes hardrockers die rondrijden met een mobiel attractiepark en autopech hebben) en ‘L’Effet de Serge’ (over een man die elke week voor zijn vrienden een show voo
Een pasgeboren kalf.
De velden die ’s morgens dampen.
Dat is nogal wat anders dan op den tram te wachten.
Cie Cecilia | KC De Werf | Antigone hernemen De Pijnders.
Sommige namen in de danswereld zijn zo groot dat ze gevraagd worden om, bij hoge uitzondering, een werk te hernemen. Anne Teresa De Keersmaeker is zo’n naam, en de herneming van Elena’s Aria is een kans die je met beide handen moet grijpen! Het stuk is bijna dertig jaar oud maar nog steeds even krachtig en opvallend als in 1984. Genadeloos experimenteel, poëtisch en bevreemdend. Zet je schrap.
De VRG, voor de onwetenden: de studenentvereniging van de Rechten, verrast vriend en vijand elke twee jaar met een eigen toneelstuk. Dit jaar onder regie van Sofie Verbeken en Pieter Van Hove die met hun acteurs Theater Tinnepot vier dagen lang onveilig zal maken.
Op een dag besluit de Dood langs te komen in de fruithandel van Aziz en hem zijn nakende dood aan te kondigen. Zijn naderende einde zorgt voor heel wat vragen en leidt tot onvoorziene omstandigheden en situaties in Aziz' leven en dat van zijn naasten, maar ook van de stad en bij de buurtbewoners. Een mooi verhaal over hoe wordt omgegaan met overlijden en de dood in verschillende culturen en de clash tussen die culturen.
Bernard Dewulf maakt het kleine grootser, het banale ontroerend en het dagdagelijkse verheven.
‘Alles in deze voorstelling lukt’ … ‘Nasr en Pawlowski vergasten ons op een show die stijf staat van de gekte in het eerste deel, en tintelt van kwetsbaarheid in het tweede’.
't Verbond vertelt het verhaal van Hubert die geboren wordt op Oudejaarsavond 1920 in Oostende. Zijn ouders probeerden al 6 jaar lang hun kinderwens te vervullen. Nu hun kleine ter wereld is gekomen, zijn ze door het dolle heen. Hij wordt op allerlei manieren gretig verwend. Zijn jeugd lijkt al niet meer stuk te kunnen gaan.
“Leues spel tintelt van de verbeten strijd tussen Rico’s vinnige hoofd en zijn aftakelende lijf. Vanden Broecke fascineert als een hartveroverend acteur met een lichaam waar het ene moment de melancholie en het andere moment de kolder van afdruipt. En dat alles in een scènebeeld dat aanvoelt als een sepia herinnering aan de roemvolle dagen van weleer.” (Knack)
Tien geboden is een theaterversie van de televisiereeks Dekaloog van de Poolse regisseur Kieslowski uit de jaren 80, het moment waarop het communisme aan het wankelen ging. Het bestaat uit tien kortverhalen over de bewoners van een flatgebouw in Warschau.
Wie een hart heeft voor Indische klanken en dans zal genieten van dit gratis café-optreden op donderdag 21 februari in De Centrale!
Pawel Protassov is een wereldvreemde chemicus die de mensheid probeert te redden door experimenten die vooral veel rook veroorzaken. Als fanatieke wetenschapper besteedt hij weinig aandacht aan zijn vrouw Jelena, die haar geluk gaat zoeken bij een minnaar.
Het theatergezelschap De Koe is zonder twijfel één van de meer ambitieuze theatergezelschappen uit Vlaanderen. Het collectief brengt in Zwart de geschiedenis van zeven eeuwen Westerse kunst op de planken. Na eerdere voorstellingen over de jeugd (Wit) en over de liefde (Rood) is dit de afsluiter van de trilogie De wederopbouw van het Westen.
Nora toont hoe Nora Helmer ontwaakt uit haar comfortabel bestaan als echtgenote en huismoeder dat ze nooit eerder in vraag stelde. Haar leven lang gedomineerd door haar vader en man, begint Nora aan alles te twijfelen wanneer haar huwelijk op de proef gesteld wordt.
Luc Perceval wisselt het Duitse Hamburg even in voor Vlaanderen met Platonov, een enscenering van de toneelklassieker van Anton Tsjechov (1860-1904). Tsjechov schreef Platonov op z’n eenentwintigste, maar liet het weer in een lade verdwijnen na een afwijzende reactie. Pas twintig jaar na zijn dood dook het weer op.
Pol Van Assche zette als eerste de zwoele argentijnse tango op de kaart in ons noordelijke landje.
Niet minder dan 15 artiesten uit de internationale tango-scène, waaronder zowel dansers, muzikanten als een zanger komen op 17/2 naar de Capitole om het publiek mee te voeren naar warmere oorden.
3 luiken vormen samen een uniek inzicht in de evolutie van deze passionele dans:
Dat God dood is, weten we al langer. Toch vinden het Gentse gezelschap ‘Tibaldus en andere hoeren’ en de spelers van 'Theater Stap' dat er nog nooit zoveel goden waren als vandaag. Deze goden hebben het dan wel over gebrabbel, de troost, de scheten, het dialect en de orthopedische schoenen.
Mette Ingvartsen staat bekend om haar fysieke werk. In haar nieuwe voorstelling “All the way out there” staat de stem centraal. Ingvartsen staat samen met Guillem Mont de Palol op het podium. Ze slagen erin ritme te creëren door geschreeuw af te wisselen met contrasterende stiltes. Zelf omschrijven ze “All the way out there” als ‘een performance van extremen'.
Als het van De Morgen afhangt moet je je niet verwachten 'aan virtuoze lichamen of een spetterende climax. Nee, wat we zien zijn twee volbloed mensen die in een bedwelmende traagheid uitzoeken of samen wel meer is dan alleen.'
Van het Nederlandse teksttheatergezelschap Dood Paard kon je in CAMPO vroegr al de voorstellingen Freetown en De Perzen zien. En deze keer laat het gezelschap zich inspireren door Eugene O’Neills drama Long day’s journey into night. En zoals het het gezelschap eigen is, maakt Dood Paard er een geheel nieuw stuk van.
Vanaf deze week kan je in DRAma Gent in het KASK gaan kijken naar de bachelorproef van Linde Carrijn en Oscar Willems. Zij spelen, samen met Yinka Kuitenbrouwer 'Van Toen' op ma 4, di 5, wo 6, do 7 en di 12 februari telkens om 20u in L4 Campus Bijloke (ingang via Jozef Kluyskensstraat 2 9000 gent)