Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

Verontwaardiging, daarover zou het toneelstuk A Greek Tragedy oorspronkelijk gaan. Maar de Antigone-bewerking die het Italiaanse toneelgezelschap Motus voor ogen had werd een heel ander stuk na de onophoudelijke straatbetogingen in Griekenland, waarbij de dood door ordetroepen van de 15-jarige Alexis gefilmd werd.

"Het grijpt je aan, het houdt je dagen erna nog vast. Wat je relatie met Afrika ook is, je blijft niet onberoerd. Iedereen haalt er het zijne uit."

Op 15 februari speelt Compagnie Blauwtong 'ONDERHUIDS' een voorstelling over het verwerken van een trauma.

 

 

1996. België staat op zijn kop. Simon heeft pijn. Arne maakt zijn zoveelste modelvliegtuigje. Beide jongens zijn net zeven geworden.

Danseres Asuncion Pérez, beter bekend als 'Choni', is de jongste jaren uitgegroeid tot één van de meest populaire artiesten van de huidige flamencoscène. Haar eerste danspasjes zette ze op zeer jonge leeftijd, dit bij maestro Antonio Zarandilla. Op zijn aanraden meldde ze zich aan bij het Conservatorium van Sevilla waar ze docente werd in Danza Española.

Op dinsdag 5 februari staat er een comedyshow van 'Edol, AAaRGh... en Niemand' gepland in de Gentse Tinnenpot. Het is een try-out en omdat een try out zonder volk is als een pizza zonder deeg, is het belangrijk dat er volk in de zaal zit. Daarom ook geeft het Tinnenpot theater een fikse korting voor studenten en nòg meer korting als je in groep komt.

Paf, een glimlach. 

 

Toneelgroep De Nieuw Amsterdam (ook wel DNA) heeft als uitgangspunt dat "culturele diversiteit een verrijking is". Politiek correct? Bingo! Maar het mocht niet baten: ook zij ontvangen amper subsidies de komende jaren. Een spijtige zaak, want Tumult.fm zag sterk theater.

Pieter De Buysser (schrijver van essays, verhalen en theaterteksten) en beeldend kunstenaar Hans Op de Beeck maakten samen een voorstelling. Hans creëerde een object, met name een Wunderkammer en Pieter schreef een verhaal dat hij zelf ook brengt. Deze Wunderkammer is een kist met onzichtbare lades en kastjes.

Ga kijken naar het talent van morgen! 

Bachelorproef van Dounia Mahammed en eerste luik* van de Masterproef van Silke Huysmans.

 

De performance I-on is een samenwerking tussen Ivo Dimchev en beeldend kunstenaar Franz West. Flanerend over de scène verhoudt Dimchev zich tot de draagbare sculpturen van West. Met een vette knipoog zet hij zo onze veelal afstandelijke relatie tot kunstwerken op losse schroeven.

In Paris wordt de scène ingenomen door Christian Bakalov. Voor Dimchev en Bakalov wordt het leven van een immigrant gekenmerkt door een verwoestende ervaring van woede, als gevolg van voortdurende vernedering en sociale uitsluiting. Een stad die dat gevoel bij uitstek bij hen oproept, is Parijs.

 

Vier bijzonder interessant voorstelling van Ivo Dimchev te zien in Gent! 

Wees er bij! 

In de controversiële voorstelling Lili Händel ziet u de laatste schreeuw van een variétédiva. Dimchev zelf gaf aan deze voorstelling de volgende ondertitel: ‘een fysieke performance over bloed, poëzie en muziek vanuit het witte boudoir van een hoer …’

Abke Haring en Benjamin Verdonck, twee zeer eigenzinnige makers die vast verbonden zijn aan Toneelhuis, creëerden SONG#2. Van hun eerste samenwerking maakten ze een zwanenzang.

Voor Platonov keert theaterregisseur Luk Perceval terug naar Vlaanderen ...

Improvisatietalent van Gentse bodem in Oer-Gents café Trefpunt Bij Sint-Jacobs

 

The Lunatics, dat is impro comedy van het hoogste niveau. Al jarenlang, van jeugdhuis over cultureel centrum tot festivalpodium. Geboren en getogen in Gent in café Bal Infernal, maar sinds 2012 uitgeweken naar de concertzaal van Trefpunt Bij Sint-Jacobs.

 

Bloed, bloot en drag queens… taboes zijn er om doorbroken te worden. Want een voorstelling als ‘X-on’ van Ivo Dimchev krijg je er niet alle dagen te zien. Hoewel het allemaal heel onschuldig begint met een ontmoeting tussen toeristen en een museumsuppoost. Tot er plots een schietpartij losbarst. Wat volgt, tart alle verbeelding. De Bulgaar Dimchev staat bekend om zijn extreem visueel werk.

“Er was eens een koninkrijk, gemaakt van oude objecten en vergane glorie, bedacht door een man om zijn eenzaamheid te bevolken. Maar langzaam neemt de waanzin de bovenhand…” Zo begint de circusvoorstelling ‘Le Soir Des Monstres’, die de toeschouwer meeneemt in een donkere maar charmante wereld zoals we die kennen van de Tim Burton-films ‘Edward Scissorhands’ of ‘the Nightmare Before Christmas’.

Een apocalyps nadert. De wereld zoals wij die kennen houdt op te bestaan. Ergens tussen de nostalgische hoop op beter en een juichen om een wereldeinde, leerzaam en experimenteel, staan vier kleine mensen. Zij praten eindeloos en tevergeefs. Ze zoeken naar wat hen zal troosten. Een stervend paard bijvoorbeeld; en dan samen kijken naar de schoonheid van dat einde. Tot een muur valt. Tot de sluier scheurt.

 

‘Toen ik elf was heb ik mijn varken kapotgeslagen en ben ik naar de hoeren gegaan’, begint het verhaal. De joodse jongen Mozes, later Momo, afkorting van Mohammed, groeit op in de rue Bleue in Parijs vlak bij rue de Paradis. Zijn vader, een werkloze advocaat, zit depressief thuis en zijn moeder is na zijn geboorte verdwenen. Momo zorgt voor zijn vader en doet dagelijks boodschappen bij Meneer Ibrahim, de Arabische kruidenier.

Han Solo is terug met een derde show “Bedankt”. Daarin zegt hij bedankt aan het publiek omdat hij zichzelf niet echt te bedanken vindt. Na zijn “Racist” en “MultiKul” is zijn extreemrechts discours helaas nog steeds actueel. De voorstelling is een sociaal en politiek pamflet waarmee acteur Han Coucke, bekend van theater en tv, op een harde en humoristische manier het multiculturele België onder vuur neemt.

 

Theaterhuis La Barraca stelt half januari zijn nieuwste voorstelling voor. 'De Familie Klepkens' is een echte Gentse klucht die meer dan 100 jaar geleden voor het eerst werd opgevoerd maar die het publiek anno 2013 nog altijd aan het lachen brengt. Een niet zo slimme familie beslist om te emigreren naar het buitenland omdat daar pakken poen te verdienen zouden zijn… Waar hebben we dat nog gehoord?

 

RECENSIE All That Is Wrong

 

Breekbaar en vastberaden.

 

Ze ziet er breekbaar uit, maar ook vastberaden. Koba is 18 en denk te veel na, dat zegt ze zelf. Of beter: dat schrijft ze zelf. All that is wrong begint met een aarzelende ‘ik’ op een kale vloer en eindigt met een overweldigende hoeveelheid aan woorden, associaties en verwoede aanpassingen. Er gaat veel mis in de wereld, maar dit geeft hoop.

Voor een avondje lachen en illusies moet je vanavond in NTGent zijn. Daar speelt De Illusionist. De voorstelling gaat over de flamboyante illusionist Poppescu die zijn lieftallige assistente in een mislukte doorzaagtruc verliest. Maar was dit wel een ongeluk? Of was er kwaad opzet in het spel? In deze voorstelling neemt Poppescu je mee naar die noodlottige avond toen alles mis ging…

 

Als ik tegen een vrouw zeg: “Ik hou van u, alleen van u,” dan voel ik niet dat ik aan het liegen ben. Ook niet als ik de nacht ervoor aan de borsten van een ander heb gelegen. – Anatol

 

Anatol is een komedie van de Oostenrijkse toneelauteur Arthur Schnitzler, over de mens en de hunkering naar de liefde.

Zaterdagmiddag toch geen zin in blokken, of dat verplichte familiebezoekje? Dan is hier je ideale excuus. Om drie uur kan je naar Hans en Grietje in NTG. Het is een voorstelling over vier mannen (ze heten alle vier Hans), die in een speculoosfabriek werken. Ze vervelen er zich te pletter, en het enige wat hen afleiding biedt is wat zingen.

Hiphiphoera, KOPERGIETERY organiseert opnieuw een kerstspecial!

"In zijn Waarom denken treurig maakt bevraagt hij het denken en komt daarmee tot een problematisering van het individu zoals we het vandaag koesteren."

 

Rest er ons echt weinig meer dan “een onderhandeling tussen onaflatende eenzaamheden”?

Of schuilt er een antwoord in de kern van de problematiek?

 

Als ik wil praten doe ik mijn mond wel open.

Maar wat voor zin heeft het om woorden te gebruiken.

Om te zeggen dat de zon schijnt.

Om te zeggen dat dicht en veraf niet zo ver zijn.

Om te zeggen dat grijs en zwart niet veraf zijn. 

Om te zeggen dat? 

Om te zeggen om te zeggen?

Wat voor zin heeft het?

Ken uw klassiekers! My fair lady is één van die voorstellingen waar je onmiddelijk aan denkt als je het woord "musical.

Profaan requiem voor een vriend is een theater- en muziekstuk van creatieve duizendpoot Steef Verwee. Een requiem, gericht aan Hugo Claus en zijn werk. De uitvoerders zingen, onder begeleiding van instrumenten, teksten van Hugo Claus en roepen zo herinneringen op aan de beste Vlaamse schrijver van de twintigste eeuw. Ook Hugo Claus zélf is overigens aanwezig.

Pages