Kandaules, koning van Lydië, is onmetelijk rijk en wil zijn rijkdom met al wie het horen, zien en proeven wil, delen. Tijdens één van zijn vele decadente feestpartijen wordt een ring gevonden in de buik van een vis. De koning ontdekt dat deze ring je onzichtbaar maakt. Op het feest ontmoet de koning de visser Gyges.

Het is avond, buiten sneeuwt het en de dagen vullen zich met examens en studeren. Dat is de setting waarin ik I am Oak voor het eerst hoorde. De warme klanken van de muziek maakte de sfeer gemoedelijk. Zo kon ik nog wel een nachtje door. Vijf jaar later kwamen de jongens van de band naar Gent. Ook de lenteavonden kunnen ze prima aan.

Vrijdagavond 20u. Het NTGent stelt zich open. Met mondjesmaat komen theaterliefhebbers het gebouw binnengewandeld. Tijd voor toneel. Een korte enquête over De Lijn is het enige obstakel dat ons scheidt van de zaal. Het tweede middenbalkon, een ideale positie om de ruimtelijke compositie van het podium te aanschouwen.

Die bewuste donderdagavond was een avond die bij menig West-Vlaamse muziekliefhebber al lang in de agenda stond aangeduid, gefluoriseerd én omcirkeld. Op 14 april was het eindelijk zo ver: de cd-voorstelling Otel van Ertebrekers, het West-Vlaamse trio van Flip Kowlier, Jeffrey Bearelle en Peter Lesage.

In Liefde wachten moeder en dochter op de terugkeer van de vader. Een oorlogsmisdadiger waarvan het bloed na negen maanden gevangenisstraf dan wel van de handen, maar niet van de ziel gewassen is. Op zich een klein verhaal, maar het onderhuidse zwelt aan zonder ooit zwalpend uit de bocht te gaan.

Op zaterdagavond 19 maart gaf de Gentse groep Binti een heus afscheidsconcert in de Trefpunt Concertzaal.

Geef tg STAN een tekst, een tafel om aan te vergaderen en vooral: publiek. Resultaat is een vermakelijke avond die maatschappelijk cynisme niet onder stoelen of banken schuift. Zo ook in Wat/nu, waarvoor de vier STAN-leden na tien jaar weer gezamelijk op scene treden. 

Curiositeit is één van de meest aanwezige kenmerken bij Tumult.fm, net als onze onverdoezelbare voorliefde voor nieuw muzikaal talent. We konden het dan ook niet laten om de finalisten van Concourioso even nauw te bestuderen, voor de finale op vrijdag in de concertzaal van Trefpunt. Zet u alvast op de rand van uw stoel want het zal ongetwijfeld de moeite zijn! 

De vluchtelingenproblematiek laat NTGent niet onbewogen. Meerdere voorstellingen richtten hierop hun aandacht en ook Luk Perceval voelde zich genoodzaakt de geplande voorstelling La Promesse te vervangen voor Oogst van de wrok. Hiervoor herwerkte de regisseur The Grapes of Wrath van de hand van Nobelprijswinnaar Steinbeck.

Afgelopen week was Milo Rau terug in Gent. The Civil Wars werd opgevoerd in de Vooruit en maakte haar toeschouwers bewust van de grote en kleine oorlogen in de samenleving. Civil wars in alle hoeken van de maatschappij.

Een vuil doek op de vloer en een vreemd allegaartje materiaal, waaronder een gekanteld paard (het turntoestel, niet het dier) en een web van bemaskerde draden dat in zijn totaliteit iets wegheeft van een luster, geven de indruk dat we in de werkplaats van een wel zeer verstrooide professor zijn beland.

Met haar eerste avondvullende solovoorstelling geeft Meg Stuart misschien meer uit handen dan ze aanvankelijk van plan was. Stuart vuurt een intermediale performance op het publiek af waarin ze een dialoog aangaat met het verleden en haar eigen lichaam in vraag stelt.

Steven Michel leerden we kennen als topdanser in stukken zoals Victor en Dog Days Are Over. Met They Might Be Giants maakt hij zijn debuut als choreograaf en belooft ons “een solo op het snijvlak van dans en concert”. De première gisterenavond in Campo wilden we dan ook voor geen goud missen.

Een half uur van tevoren sta ik al aan te schuiven in CAMPO. Nooit eerder was ik er zo vroeg bij uit schrik dat mijn kaartje, indien te laat, aan iemand uit de ellenlange wachtlijst zou worden doorverkocht. Oef, ik ben op tijd! Het licht gaat aan en richt zich op een groep dansers in ondergoed met papieren zak over het hoofd.

De eerste keer dat we ons als jongelui aan opera durfden wagen, dateert al van een aantal jaren terug. Een balletvoorstelling was echter nog onbekend terrein voor ons tweetjes. Dus keken we uit naar De Notenkraker in een regie van de jonge Argentijn Demis Volpi, op Valentijn dan nog…

Gisterenavond namen we een nostalgische trip down memory lane in de Vooruit met Lee Ranaldo. Vanuit onze rood beklede stoelen waanden we ons even terug jaren ‘80. “Ik denk dat ik hier ooit een piano kapot gemaakt heb”. Over die fameuze piano wordt nog steeds vol trots verteld tijdens de rondleidingen in de Vooruit. Daar heeft men het met Lee Ranaldo dus een beetje over een levende legende.

Twee weken lang mochten we ons in de Zebrastraat verwarmen met eten aan ’t spit, hippe warme drankjes en heerlijke muziek.

Action Zoo Humain zamelt geld in voor een nieuw project: ‘Artiesten zonder grenzen’. Met deze crowdfunding wilt het theatergezelschap precaire kunstenaars in de Arabische wereld ondersteunen. Join the Revolution kadert de inzamelingsactie, en is te zien in de foyer van de Opera. De host is Vooruit.

Wie geen fan is van houten kraampjes, reuzenraden en kerstmutsen, maar wél van de winterse sfeer (en likeurtjes), hou u vast want wij hebben goed nieuws. Na het succes van Zebra Beach deze zomer staat er vanaf morgen tot en met 2 januari een pop-up bos in de Zebrastraat. Ja, een écht bos!

Toen de Noorse terrorist Anders Breivik in 2012 terecht stond, las hij een dertien-pagina’s tellende verklaring voor zijn daden op. Die verklaring is door de Noorse pers niet openbaar gemaakt. Milo Rau, de controversiële Zwisterse theatermaker besloot de tekst wel naar buiten te brengen. Breivik’s Statement werd gehost door CAMPO en in de indrukwekkende Aula van de Universiteit van Gent voorgedragen.

Toen de Noorse terrorist Anders Breivik in 2012 terecht stond, las hij een dertien-pagina’s tellende verklaring voor zijn daden op. Die verklaring is door de Noorse pers niet openbaar gemaakt. Milo Rau, de controversiële Zwisterse theatermaker besloot de tekst wel naar buiten te brengen. Breivik’s Statement werd gehost door CAMPO en in de indrukwekkende Aula van de Universiteit van Gent voorgedragen.

In de shaduw van het Glimpsfestival, nodigt KRAAK je uit voor een tocht naar De grijze zone. Met deze showcase willen ze je meevoeren naar een muzikale schemerzone tussen obscuriteit en normaliteit. Een plek die je kan laten wegdromen in melancholie of kan doen glimlachen van euforie. Eén ding is zeker: onberoerd zal je niet naar huis gaan...

Heb je zin om eens de deur uit te gaan? Niet te wild, maar toch leuke uitstap om de week te breken? Overweeg dan eens om woensdagavond 9/12 naar de Veestdag te gaan in de Charlatan! Daar kun je onder andere gaan luisteren naar de mannen van Unicorn Stable.

Zoals jullie allemaal al gehoord of gezien hebben, is het aankomende donderdag weer Museumnacht! Hoera! De mooiste musea van Gent hebben alles uit de kast getrokken om er een onvergetelijke avond van te maken. En Tumult.fm maakt alles mee vanaf de eerste rij.

Johan Simons regisseerde ‘De Kersentuin’ van Anton Tsjechov en maakte een voorstelling die tot de essentie kwam. De essentie die Tsjechov zelf voor ogen had. En dat met de hulp van een fenomenale cast.

Sinds ongeveer een jaar probeert Nick Steur in zijn performance A Piece of time, moving pendulums and synchronizing metronomes grip te krijgen op het ritme van metronomen. Synchronisatie van de tijdmachines is het hoogste doel. Gisteren probeerde hij het weer, dit maal in Campo.

Lachende broekmannen, Freggle-achtige pruiken, een prinses op mannenbenen, drilboren, ballondieren, een telegeleide speelgoedhaai en een zingend orkest busten. Het kon niet anders dan dat het toneel aan het einde van Miet Warlops Mystery Magnet eruitzag als een 3D-versie van een kunstwerk van action painter Jackson Pollock.

Met ‘Pardon! Sorry dat ik leef’ vertelt Theatercollectief SKaGeN het verhaal van de kleine mens aan de rand van de samenleving. Waar eindigt het strijdtoneel van de minderbedeelden en begint die van justitie? De voorstelling was gisteren te zien in de schouwburg van NTGent.

Op dinsdag 3 november mocht Tumult genieten van Interdans in NTGent. Interdans biedt een platform aan aan jonge choreografen en dansers om te laten zien wat ze in hun mars hebben. We kregen de kans om een babbel te slaan met hoofdchoreograaf en artistiek leider Bert Uyttenhove, en met danseres Amelie Lambrechts.