Sinds de jongens van Palma Violets op de cover van NME magazine tot best new band werden gebombardeerd is er geen houden meer aan de hype. BBC, Pitchfork,… allemaal springen ze op de spreekwoordelijke kar. Nee, debuut 180 was geen slechte plaat, maar er was toch net dat ietsje meer nodig om ons te overtuigen. Een geniaal concert bijvoorbeeld, waarom niet.

Dat deze avond niet als alle andere zou zijn werd al duidelijk van bij onze aankomst. Vijfde bandlid Harry Violent lokte ons mee naar de merch en bleef ADHD-gewijs doordrammen over de uitgestalde T-shirts. We kregen wat stickers toegestopt, er werd nog iets in het Duits gebrabbeld en weg was hij. Het was een voorsmaakje van de chaos die zich later op de avond zou ontplooien.

Voorprogramma Psycho 44 was een waardige opwarmer. Een brok gebalde energie beukte ons richting hoofdact. We mochten überhaupt blij zijn dat deze Antwerpenaren nog iets van onze trommelvliezen heel lieten voor de Britten. Scheurende gitaren, een zanger die zijn energie moeiteloos kanaliseert via zijn stembanden en we waren vertrokken.

Waar Palma Violets op plaat muzikaal niet altijd even sterk staat, compenseren ze dit live ruimschoots met sfeer, gekheid op een drumstokje en een onvervalste rock ’n roll attitude. Op kousenvoeten (letterlijk) ging de band van start met Johnny Bagga’ Donuts. Niet meteen de sterkste opener, maar het publiek was duidelijk niet al te kritisch. Het opgefokte Rattlesnake Highway maakte meer indruk en zette meteen ook de toon voor het verdere verloop van de avond.

Ingehouden adem tijdens de gewelddadige stiltes van Tom The Drum, hyperactieve tempowisselingen tijdens Chicken Dippers, een massaal meegezongen Best Of Friends en een meeslepend (bijna emotioneel) 14:

Hadden wij nu al zoiets van ‘heftig’, dan was de bisronde het equivalent van een kudde op hol geslagen olifanten. Toetsenist Jeffrey Mayhew nodigde iedereen uit voor een feestje en voor je het wist werd je het podium op getild. Microstandaarden sneuvelden, zangers werden geknuffeld, orgasmen werden onderdrukt.

Weinig mensen die het onder het puin van al dit bruut geweld gehoord zullen hebben, maar er was zowaar ook een cover in de setlist geslopen! Invasion of the Tribbles van The Hot Nasties om precies te zijn. Luister eens en je hoort meteen waar de mosterd werd gehaald voor Tom The Drum. Achteraf bekeken een uitstekende keuze die perfect paste bij de set en de feeling van de band.

Afsluiter Brand New Song trok muzikaal op niets, maar iets zegt ons dat het Palma Violets daar dan ook helemaal niet om te doen is. Grote vraag blijft hoe ze een zelfde sfeer en interactie zullen verwezenlijken in de (onvermijdelijk) grotere zalen en festivals. Wij zullen er in ieder geval graag bij zijn om het proefondervindelijk te ervaren. En misschien ook om gespeeld nonchalant tegen onze buur te zeggen dat we ze nog in de Charlatan gezien hebben. En dat het zot was meneer, zot!

Setlist:

Johnny Bagga’ Donuts / Rattlesnake Highway / All The Garden Birds / Tom The Drum / Chicken Dippers / Best Of Friends / Step Up For The Cool Cats / We Found Love / 14 // Invasion Of The Tribbles / Brand New Song

Foto's door Stefan Van Steenberge. Thx!