Als student verkeren wij af en toe in een pessimistische bui. Da’s doodnormaal. Zeker als de deadlines om je oren vliegen, kan je je als jongere af en toe wat minder in je sas voelen. Al is doodnormaal hier misschien een misplaatst adjectief. Kathleen Dols wil menig student met Doodgraag 2.0 namelijk een ander pessimistisch universum tonen. Zij schreef een bloedeerlijke voorstelling over jongeren en rouw.

Maja en Jasper zijn tegenpolen en boezemvrienden. Als broer en zus vliegen ze elkaar minstens even vaak in de haren als ze troost zoeken in elkaars armen. En troost is net hetgene waar Maja enorm naar zal snakken in de nabije toekomst, want haar broer blijkt terminaal te zijn. Alsof de grond onder haar voeten wegzonk, en ze zou vallen, vallen tot in het oneindige. Hun machteloosheid en bovenal intens verdriet vertaalt zich wonderwel op de planken. Botvier al je empathische vermogens met dit hartverscheurende verhaal op 19 en 20 april in Theater Tinnenpot.