Bernardo Bertolucci kan het niet laten. De veelvoudige winnaar van filmonderscheidingen over de hele wereld (waaronder een oscar van beste regisseur voor The Last Emperor in 1987) is 72 en zit ondertussen in een rolstoel, maar blijft het witte doek vullen met verhalen die de toeschouwer nooit koud laten.  

In zijn laatste worp Io e te ('ik en jij') brengt Bertolucci ons een intieme, desoriënterende en ontwapenende ontmoeting tussen een jonge man en een oudere vrouw, die een week lang een klein kelderappartement moeten delen. Lorenzo is een nogal vreemde 14 jarige jongen. Een eenzaat, die het haat om naar school te gaan en die puur objectief bekeken nogal gestoord uit de hoek komt. Zijn moeder Arianna erkent het probleem en stuurt hem naar een psychotherapeut. Arianna reageert dan ook zeer opgelucht als Lorenzo plots interesse toont in een ski-uitstap met de school. Maar… in plaats van op de bus te stappen verbergt Lorenzo zich thuis in de kelder, reikhalzend uitkijkend naar een weekje vakantie. Hij verschiet zich een hoedje als zijn halfzus Olivia(een twintiger) ook in de kelder opduikt, op zoek naar onderdak. De jongen wordt enerzijds afgeschrikt en raakt anderzijds gefascineerd door haar gedragsstoornissen, haar drugsverslaving, haar artistieke aspiraties en enkele duistere verwijzingen naar hun (gemeenschappelijke) vader. 

Op het festival van Cannes maakte Io e te vorig jaar een grote indruk. Een aanrader voor iedereen die de blockbuster een beetje beu is, en geïnteresseerd is in de betere Europese cinema.