Sint Lucas bestaat 150 jaar en besloot prompt van naam te veranderen. Voortaan zeg je niet meer 'ik zit op St.-Lucas, maar zeg je ik studeer aan Luca-arts. Maar dat alleen is niet genoeg om 150 jaar kunstschool te vieren. Bij 150 jaar hoort een feestje, toch? Of heel wat feestjes, dat is beter, natuurlijk. En symposia en lezingen en activiteiten, tentoonstellingen, websites, contests en nog veel veel meer.

Wat er allemaal op het programma staat ga ik hier niet opnemen, je vind dat allemaal op de lekker eigenzinnige én frisse website.

Maar wat ik wél in de kijker wil zetten is de bijzondere kunstenaareditie die de Gentse kunstenares Berlinde De Bruyckere speciaal voor deze gelegenheid heeft ontwikkelt. Berlinde De Bruyckere is de dochter van een slager in de Gentse volksbuurt Muide en groeit op in een internaat. Daar ontdekt ze haar tekentalent en besluit ze een opleiding monumentale kunst aan het Sint-Lucasinstituut in Gent te volgen. Als beginnende kunstenares werkt ze liefst met materialen als staal, steen en glas. Haar werk is dan eerder minimalistisch en abstract. Mettertijd worden de vormen van haar driedimensionale beelden en installaties herkenbaarder. Ook de materiaalkeuze verandert. Ze werkt met kneedbaar lood, met stro, met was. Het meest bekend zijn haar dekenmensen en paardenfiguren. De dekenmensen zijn beelden waarin ze hoofden of figuren omhult met dikke doeken. Zo creëert ze kwetsbare wezens. De deken beschermt en beklemt tegelijkertijd. In 2013 zal Berlinde De Bruyckere ons land vertegenwoordigen op de Biënnale van Venetië, een meer dan verdiende erkenning voor haar werk.

De titel van de editie is "Romeu,'my deer', 2012" en 
over de inhoud van het werk -eerste reeks Romeu, my deer, 2011- schreef Berlinde zelf de volgende tekst bij de tekeningen die zijn ontstaan na het lezen van de mythe van Ovidius, Diana en Acteon. Een boek dat trouwens iedereen die ook maar iets met kunst bezig is absoluut moet hebben gelezen.

"Diana wished she had arrows at hand. Instead she used just what she had: she caught up a handful of water and drenched his face. And as she cast the water of revenge that soaked the young man's hair, the goddess said in words that were harbingers of his coming ruin: "Now go, feel free to say that you have seen the goddess without veils - if you can speak." There were no other threats. But then she set a mature stag's horns firm on the head she had drenched; she lengthened out his neck; made his ear-tips sharp at the top, changed his hands and feet, made his arms into long legs, and covered his body with a spotted hide. And then she added fear. And the hero of Thebes took flight and he was amazed at how much speed he had. Then, when he saw his head and his horns reflected in a clear stream, he tried to say "Wretched me", but had no voice. He could only groan. And tears ran down a face that had been transformed. Only his mind remained unchanged."
In de mythe loopt het slecht af. Actaeon wordt aan flarden gebeten door z'n eigen jachthonden. Uit zijn mond komt geen stem meer, hun naam herkennen de honden niet. Acateons gebrul is hetzelfde als bij zovele andere opgejaagde herten. De metamorphose in een 'hert' is zo dubbel; het Edelhert, dat met z'n gewei als een takkenbos het hele bos kan verleiden, wordt onmiddellijk gedood. Het is vooral het enorme gewei dat mij inspireerde, de kracht die je nodig hebt om dit te kunnen dragen, om daarmee door een bos te kunnen rennen, naast de vernedering die je oploopt wanneer het jaar na jaar weer afvalt.

In de tekeningen 'Romeu, my deer' onderzoek ik de verschillende gemoedstoestanden in de passie. Het gewei als verleidingsattribuut bij uitstek, is hier de vernietiger; het zit aan je lijf vast, groeit uit je lijf, neemt oneindige proporties aan, waardoor je niet meer rechtop kan staan. Geweien worden takken, wortels, die terug groeien in de grond, je vasthouden, domineren, temmen?
Ik vroeg aan mijn model, de danser Romeu, houdingen aan te nemen met de geweien, die ik in was had gemaakt, heel breekbaar, 'kwetsbaar' ermee te bewegen alsof ze vastzaten aan z'n lichaam en het gevoel uit te drukken ze te willen uitrukken en ze te willen behouden tegelijk, wetende dat dit verleidingsattribuut je zal vernietigen; je zal ten onder gaan aan zoveel passie. Maar ook wetende dat je geen andere keuze hebt. De passie uitschakelen is castreren, is de mens ontdoen van één van zijn diepste behoeften; willen liefhebben, de pijn die dit met zich meebrengt. De onmacht om jezelf daarin te dirigeren is leesbaar in mijn tekeningen.

De vraag aan Romeu, te bewegen met de geweien, is uitgegroeid tot een performance, waarin hij 'vergat' hoe breekbaar de wassen geweien waren en ze tegen elkaar kapot sloeg. "Toevallig", grote verbazing, maar het enige juiste einde van de performance.
De relatie tussen erotiek en geweld in die tekeningen wil ik het liefst verder duiden met Ovidius.
"And now the mountain slopes were stained with blood of many kinds of animals, noon had come and all shadows had grown short, the sun was at the mid-point of its course, when Actaeon spoke calm and quiet words to his band of companions that roamed the hunting grounds: 'My comrades, we have had good luck today, that's enough, our nets and spears are soaked with the blood of wild beasts. When Aurora on her saffron chariot brings us a new day, we shall continue the hunt. Now the sun stands high, right midway along its path, and cracks the fields with its scorching heat. It is time to stop and carry back the knotted nets."
Dit voldane gevoel van de jager.
Binnengehaald wat moest worden binnengehaald. De overwinning.
Daarna het gevoel, de nood aan rust, zich reinigen, zich legen.
Het verlangen naar iets zuiver staat haaks op deze eerste behoefte.

Romeu, my deer is tijdens de kantooruren te bezichtigen op het departement Architectuur, Hoogstraat 51.

Details van de kunstenaarseditie:
Blad 28 x 38 cm


Beeld 28 x 38 cm


12 C Pigment 
Gedrukt bij SaltoPrint - Ulbeek


Papier : Innova 100% katoen, 225 gr.


Gesigneerd en genummerd 1/100


€ 2500 (incl. btw - excl. verzendingskosten)

Meer info? 
Bel 09 225 10 00 of mail info@architectuur.sintlucas.wenk.be



Betaling via overschrijving:

 IBAN BE17 8900 1438 4121 
Bic VDSPBE91 


WenK Sint-Lucas, Zwartezustersstraat 34, 9000 Gent 


VDK Spaarbank, Sint-Michielsplein 16, 9000 Gent 

met vermelding: "editie Romeu, my deer".