FRANKENWEENIE

Ik had hem bijna gemist, de nieuwe Tim Burton. Dagen naar uitgekeken, maar dan blijven hangen in de kassafile. Stel je voor! En dan had ik nog een perskaart en was dat dus eigenlijk niet eens nodig geweest. Gelukkig zijn daar de reclamefilmpjes, de reddende engel van de laatkomer. Nog snel een ideaal plaatsje zoeken en hop, genieten maar. Hoewel, ideaal plaatsje? Ik spot achter mij een groep mentaal gehandicapten die schijnbaar liever mompelen en liedjes zingen dan het verhaal te volgen. Maar eens halverwege de film slaat hun stemming helemaal om. Ze lijken toch in de film op te gaan en vervangen hun zanggeluiden zowaar door applaus, angstkreten en gejuich, geheel op het ritme van de emoties van de film.

Dus toch een ideaal plaatsje!

Frankenweenie vertelt het verhaal van de kleine Victor Frankenstein (jawel, de film zit vol verwijzingen naar zijn seminaamgenoot) en zijn hondje Sparky. Een tiental minuten ver in de film komt Sparky echter al onder een auto terecht. Helaas ben je op dat moment nog niet echt emotioneel betrokken bij de film en stiekem was ik dan ook blij met de dood van Sparky. Die gaf mij immers uitzicht op het mooiste pruillipje uit de (mij bekende) geschiedenis van de animatiefilm: die van baasje Victor. Dat lipje ruimt echter al snel plaats voor een gezicht boordevol opwinding wanneer Victors nieuwe wetenschapsleraar een dode kikker meebrengt naar de klas en toont hoe diens spieren onder invloed van elektroshocks nog steeds samentrekken. Tijd voor een nachtelijk bezoek aan het dierenkerkhof in ware Tim Burton-stijl, inclusief kat wiens hoofd uit het 3D-scherm spat.

En dan volgt een van de artistiek mooiste scènes uit de film: de tot levenwekking van Sparky door middel van een blikseminslag. Puur genieten is het van de in de lucht bengelende doorschijnende paraplu, de op hol slaande elektrische toestellen, de weerkaatsende regendruppels op de dakpannen en, natuurlijk, de opwinding op Victors gezichtje.

Gezichten hebben (naar mijn mening) altijd al tot de top van Burtons kunnen behoort en dat is ook nu weer het geval. De 3D had van mij helemaal niet gemoeten, maar zo af en toe een van die prachtkoppen uit het scherm zien komen doet toch je hartje smelten. Ook de typische spillebeentjes zijn weer van de partij. Zelfs Victors dikste klasgenoten hebben van die ranke stelten onder hun hangbuik fladderen.

Maar goed, Sparky komt dus terug tot leven en ziet er ondanks zijn lappendeken van aan elkaar genaaide stukjes huid nog steeds uiterst knuffelbaar uit. Al begint onze Sparky er wel al veel meer als een waar Tim Burton schepsel uit te zien. Voorheen leek hij eerder weggelopen uit een Shaun Tan-illustratie. Het verhaaltje kabbelt intussen rustig voort en heel even voel je de angst in je hart: is dit het nu? Prachtige vormgeving, dat wel, maar toch een wat zwak verhaaltje misschien? Niets blijkt minder waar...

Victors klasgenoten ontdekken immers Sparky’s wederopstanding en willen uiteraard allemaal hetzelfde doen met hun eigen huisdieren. In een superblikseminslag loopt het experiment echter helemaal fout! We krijgen gemuteerde huisdieren en een Tim Burton op zijn best. Het dorpje New Holland wordt herschapen tot een horrorverhaal met als climax een brandende windmolen (Frankenstein, iemand?). Eindelijk komt de 3D volledig tot zijn recht en huiver je zowaar op je stoel. De mentaal gehandicapten achter mij gaan uit hun dak.

Corpse Bride

De verbluffende stop-motion-animatie is van de hand van een groot deel van het team dat in 2005 Burtons vorige animatiefilm “Corpse Bride” verbeeldde. Dat is duidelijk te merken (papa Frankenstein lijkt heel erg op Victor, het hoofdpersonage uit “Corpse Bride”, en de burgemeester heeft iets weg van de papa van Victoria), al hebben ze zichzelf toch overtroffen in deze Frankenweenie. De animatie is werkelijk prachtig gemaakt en de details zijn adembenemend. Waar “The Nightmare before Christmass” en “Corpse Bride” vooral het land van de doden verkenden, kunnen ze zich in deze Frankenweenie uitleven aan de gelaatsuitdrukkingen van de levenden. En dat doen ze met glorie.

Geschikt voor kinderen?

Deze Frankenweenie is gebaseerd op de gelijknamige kortfilm van Burton uit 1984. Die was dan weer een parodie op (en tegelijk hommage aan) de film “Frankenstein” van James Whale uit 1931. En basis voor die film vormde zoals bekend het boek van Mary Shelley. Het verhaaltje uit 1984 komt grotendeels overeen met het verhaal van nu, al is de hele uitbreiding met de Victors klasgenoten als copy cats volledig nieuw. Ook castte de film toen gewoon levende acteurs, waar het nu een stop-motion film is.

Grappig weetje: Disney vond de wederopstanding van huisdieren uit de dood in 1984 nog zodanig ongeschikt voor kinderen dat ze Burton prompt ontsloegen. Deze bewerking met misschien nog een hoger horrorgehalte is echter door datzelfde Disney geproduceerd.

Frankenstein en Van Helsing

Uiteraard zat Frankenweenie ook vol met verwijzingen naar het originele Frankensteinverhaal. Zo wordt de door bliksem tot leven gewekte Sparky verliefd op Persephone, de poedel van de buren. Wanneer hun neuzen elkaar raken, spruit Sparky’s elektrische geladenheid recht omhoog naar Persephone’s hoofd, waar prompt een bruid van Frankenstein-kapsel verschijnt! En de tot leven gewekte schildpad van een van Victors klasgenoten heet Shelley.

Ook verwijzingen naar de film “Van Helsing” in deze Frankenweenie. Zo noemt Victors buurmeisje Elsa Van Helsing en vindt de climax van de film plaats in een brandende windmolen.

------------

Kortom, een must see deze film! Niets kan tippe aan "The Nightmare before Christmass", maar hij geeft "Corpse Bride" toch zomaar even het nakijken.

Nog op het filmfestival te zien op 13 en 14 oktober, vanaf 17 oktober in de cinema!