Het gaat goed met de Vlaamse film. En vooral de Gentse film dan. Na het schitterende ‘Broken Circle Breakdown’, hebben we hier de tweede Gentse topper van het jaar. ‘Offline’ is een sterk debuut van regisseur-scenarist Peter Monsaert. Hij brengt een ontroerend en donker verhaal met de juiste dosis humor en personage-uitdieping.

Rudy Vandekerckhove (Wim Willaert) is een ex-gevangene die na 7 jaar cel eigenlijk maar twee dingen wil: zijn job als reparateur van wasmachines terug oppikken en verzoening zoeken met zijn vrouw en dochter. Geen van beide lijkt echt te werken en Rudy wordt steeds wanhopiger. Denise, een gepensioneerde kapster en Rachid, zijn ex-celgenoot, zijn zijn enige twee vrienden. Als hij inlogt op een site voor webcammeisjes leert hij Sweetlips19 kennen, en de twee beginnen een chatvriendschap.

Meer van het verhaal verklappen zou zonde zijn, want Monsaert heeft zijn scenario slim opgebouwd. Hij onthult de juiste dingen op het juiste moment zodat de film altijd interessant blijft en zorgt voor verrassende plotwendingen. Zo wordt het verleden van Rudy Vandekerckhove in stukjes blootgegeven en kom je erachter waarom hij juist vastgezeten heeft, wat eigenlijk de belangrijkste vraag in heel de film is.

Toch verlies je nooit sympathie voor het hoofdpersonage. En dat komt vooral door topacteur Wim Willaert. Hij was al eerder te zien in ‘Ex-Drummer’ en het Franse ‘Quand la mer monte’, maar heeft hiermee zijn eerste hoofdrol te pakken. Deze sympathieke West-Vlaming blijft boeien en ontroeren op een heel natuurlijk en subtiele manier. Hij wisselt het donkere kantje van zijn personage perfect af met de medelijdenwekkende wanhoop die over Rudy hangt.
Anemone Valcke bewijst nog maar eens dat ze degelijk kan acteren en Liesa Naert heeft een heel leuke bijrol als uitzendconsulent.

Voor zijn debuut heeft Monsaert zich met nog een paar topartiesten omringd. Ruben Impens, de vaste cameraman van Felix Van Groeningen, brengt de sombere Gentse havenwijken mooi in beeld, vooral tijdens de nachtscènes.
De muziek van Triggerfinger, de coolste en in feite ook een beetje de enige rockband van België, maakt de film helemaal af. Ruben Block en co leveren een heel veelzijdige soundtrack die perfect past bij de achtergrond en het karakter van het hoofdpersonage. De ene keer melancholisch en zacht, de andere keer ruw en hard.

Een aanrader dus, al zal het einde de meningen misschien wat verdelen. Open eindes, je bent ervoor of ertegen. Soms is het perfect getimed en soms voelt het slordig aan. Bij Offline neigt het gelukkig meer naar het eerste. Het einde blijft je een ook na de film bezighouden, waardoor de film nog meer blijft plakken.