Losgeslagen wild in Savages

Kun je overleven op basis van idealen als liefde en vrede in een onbeschaafde wereld waar het recht van de sterkste nog heerst? Met die vraag als uitgangspunt klaagt Oliver Stone het Amerikaanse drugsbeleid aan en toont hij ons hoe het drugsmilieu is geëscaleerd.

Savages is de filmadaptatie van het boek van de Amerikaanse misdaadschrijver Don Winslow over het verhaal van twee Californische wietdealers Chon en Ben. Hoewel ze volledig van elkaar verschillen, zijn ze toch al jaren beste vrienden. Chon vocht in Irak en Afghanistan waar hij transformeerde tot een ruwe rambo die niet aarzelt om problemen met geweld op te lossen. Daartegenover staat Ben die er net alles aan doet om agressie als uitweg te vermijden. Ze hebben allebei een relatie met Ophelia die haar geliefden beschrijft op basis van hun vrijpartijen. Bij Chon spreekt ze over “wargasms” terwijl Ben met haar de liefde bedrijft.

Tot nog toe slaagden ze erin hun handelspraktijken uit de criminaliteit te houden mede dankzij Ben die steeds vredelievend de tegenpartij tot een akkoord overhaalde. Die aanpak houdt echter geen steek wanneer een Mexicaans drugskartel niet tot compromis bereid is. Ophelia wordt gegijzeld en vanaf dat moment muteert de weloverwogen driehoeksrelatie tot een primitieve jacht met als doel de herovering van Ophelia.

Zoals de cineast in zijn voorbije oeuvre links en rechts, liefde en haat, oorlog en vrede tegenover elkaar plaatst, is dat niet anders in Savages. De primitieve, beestachtige intuïtie die de controle overneemt wanneer je wordt bedreigd, schetst Stone met vele contrasten.

Hij plaatst tederheid tegenover geweld en onderbreekt de focus op de complexe liefdesrelatie geregeld abrupt met gewelduitbarstingen, die spanning tussen natuur en beschaving creëren.

Elk personage in de film kan de tegenpartij met een persoonlijke invulling van het woord savages beschuldigen en kan motiveren waarom hij/zijzelf tot de beschaving behoort. Daardoor toont de film een brede waaier aan karakters. Taylor Kitsch die de koelbloedige Chon vertolkt, was eerder te zien in de serie Friday night lights. Ook daarin speelt hij een man van weinig woorden met heftig onderdrukte emoties die hij plotseling ongecontroleerd laat ventileren. Hij weet die uitbarstingen mooi in kaart te brengen en laat geen overacting toe. Hij vormt de antipode van Ben, vertolkt door Aaron Johnson. Die tracht altijd vredelievend hoewel met manipulatief jargon elke deal af te handelen. Maar zoals blijkt, is niet idealisme maar wel geweld in het drugsmilieu de oplossing. Zijn idealisme wordt doorprikt en hij verandert subtiel tot een gedesillusioneerde man. Hun liefje Ophelia, vertolkt door Blake Lively wordt plots slachtoffer van de drugspraktijken. Zij keert hierdoor niet clichématig de rug toe naar haar geliefden maar deelt volledig in de verantwoordelijkheid. Blake Lively toont hiermee aan dat ze meer kan spelen dan een onbeholpen naïeve gossip girl.

De vertegenwoordigers van het drugskartel, met frappante vertolkingen van Benicio Del Toro, Demiàn Bichir en Salma Hayek, worden naarmate de film vordert belangrijker dan de hoofdfiguren en zijn ook een pak boeiender. Dat is te wijten aan de nadruk op het maatschappelijk vraagstuk dat Oliver Stone aan de kijker voorlegt. Vanwaar dat hoge criminaliteitsgehalte als de schadelijkheid even hoog ligt bij tabak, alcohol of zelfs medicijnen? vraagt de ervaren cineast zich af. Hoewel hij die vraag niet oplost, toont hij wel met een absurd hoge dosis gruwel, hoe het Amerikaans wanbeleid het drugsmilieu liet escaleren.

Stone toont ons dus rechttoe rechtaan hoe gemakkelijk we onder druk, onze morele waarden achterwege laten en transformeren tot loslopend wild. De contrasterende opeenvolgende scènes en de sterk uiteenlopende karakters zijn overtuigend genoeg om te delen in de aanklacht van de veelbesproken cineast. Ideaal filmmateriaal voor wie houdt van onverdoezelde combatfilm!

 Foto Business Insider