In de schaduw van de Krook ontpopte het krookcafé zich op 23 maart tot smeltkroes van spoken word, hip hop, muziek en poëzie. Mensen Zeggen Dingen, People Say Things, La Gente Dice Cosas. Dat deden ze in zes talen en in bijna evenveel accenten. Sommigen deden het a capella, anderen met muziek, maar allemaal met enorm veel power.

Mensen Zeggen Dingen is een organisatie uit Nederland die al sinds 2014 een podium biedt aan wat ze zelf 'sproëzie' noemen. Ze proberen een combinatie te zoeken tussen spoken word, literatuur, theater, rap, cabaret en improvisatie. Volgens ons zijn ze daar volledig in geslaagd. Negen artiesten gaven het beste van zichzelf binnen hun genre, wat resulteerde in een evenwichtige avond vol woorden die niet in je koude kleren bleven zitten.

Mensen Zeggen Dingen is een organisatie uit Nederland die al sinds 2014 een podium biedt aan wat ze zelf 'sproëzie' noemen.

Esohe Weyden en Yannick Moyson, die ook actief zijn in de scene, zijn de presentatoren van dienst. De twee Antwerpenaren slaagden erin om het publiek warm te maken. Maar toch ging de constante vraag naar fanatiek gebrul vervelen. Het publiek was op zichzelf al geïnteresseerd genoeg. De meeste acts hadden zelfs geen aankondiging nodig waardoor hun inbreng geen meerwaarde gaf aan de avond.

Vrouwen Zeggen Dingen

Het absolute hoogtepunt van de avond was Hind Eljadid die als een trein over het publiek heen raasde. Haar pleidooi tegen geweld en voor engagement was niet zomaar uit de lucht gegrepen. Ze ging in gesprek met een leraar uit Syrië om op basis van zijn getuigenis een prachtige, maar snoeiharde tekst de wereld in te sturen. Wij lagen vastgeketend aan de sporen die haar woorden achterlaten

Het absolute hoogtepunt van de avond was Hind Eljadid die als een trein over het publiek heen raasde.

Minder maatschappijkritisch, maar daarom niet minder goed was Laure-Anne Vermaercke. Sommigen kennen haar al als een van de krachten achter Auw La, de rest zal haar onthouden als het meisje dat ook in het Italiaans kan dichten. Ze schrijft teksten om bij weg te dromen met haar 'postnatale depressie' als uitgangspunt. Waarmee ze, voor alle duidelijkheid, haar eigen geboorte bedoelt. Vermaercke's passage zoog de zwaartekracht uit de ruimte en liet ons even zweven.

Elisabeth Severino Fernandes alias Miss Elli alias RebElli zette ons weer netjes met beiden voeten op de grond. Met haar tekst 'Dear Love' verkende ze de hoogtes en laagtes van de liefde. Ze gidste ons moeiteloos naar de oases in dat barre landschap. Verder liet Miss Elli haar kans op het podium niet onbenut om een ode aan de vrouw te brengen. Dat deed ze door het gedicht 'Phenomenal Woman' van Maya Angelou voor te lezen. I'm a woman // Phenomenally. // Phenomenal woman. // That's me. Daar hebben wij helemaal niets aan toe te voegen.

Mannen Zingen Dingen

Twee mannen zorgden voor een fijne afwisseling in de line-up. Rapper Luie Louis nam daarvoor zijn DJ mee, Antoine Villoutreix begeleidde zichzelf op gitaar. Louis Wouters is de man achter het pseudoniem Luie Louis. Hij rapt over alles wat hij op zijn pad tegenkomt, de dingen des levens. Zijn lyrics creëren een flow waaraan niemand kan ontsnappen. Zeker in combinatie met zijn beats die we nog het best kunnen beschrijven als een mix tussen elektronica, funk en hip hop.

Antoine Villoutreix is een Parijzenaar die naar Berlijn verhuisde. Hij zingt in het Frans en in het Duits. Zijn genre, chanson folk, paste helemaal niet bij de andere acts maar dat stoorde niet. Hij heeft een verhaal te vertellen en een afsluiter mag ook wel eens iets anders zijn. Bovendien lieten wij ons maar al te graag door zijn zeemzoete stem naar de uitgang begeleiden

Zeiden Mannen nog Dingen?

Ze namen alle vier geen blad voor de mond en leken hun teksten te hebben gedoopt in een vont van maatschappijkritiek.

Mannen zeiden zeker ook nog dingen. Namen als Siebrand en T-Loc deden ons week, spoken word-liefhebbend hartje sneller slaan. Maar ook Tim Lenders en Joost Hoekaf kregen onze nekharen omhoog. Ze namen alle vier geen blad voor de mond en leken hun teksten te hebben gedoopt in een vont van maatschappijkritiek.

Siebrand mag zichzelf sinds 2017 'De Bestn Vant Westn' noemen. In die wedstrijd gaat de jury op zoek naar de beste freestyle battle rapper van West-Vlaanderen. Ook op het podium van Mensen Zeggen Dingen deed hij die naam alle eer aan. Zijn West-Vlaamse tongval was voor sommigen moeilijk te volgen, maar in Gent zijn we wel wat gewoon. Hij uitte vooral kritiek op instanties die ons leven lijken te controleren en de vanzelfsprekendheid waarmee dit gebeurt. Zijn teksten deden nadenken over onze plaats in de maatschappij.

Tim 'T-Loc' Vermeulen is tweevoudig Redbull Bekvechten kampioen en mag zichzelf dus gerust opperbekvechter noemen.

Maar Siebrand is niet de enige die al awards won als freestyle battle rapper. Tim 'T-Loc' Vermeulen is tweevoudig Redbull Bekvechten kampioen en mag zichzelf dus gerust opperbekvechter noemen. Deze rasechte Gentenaar spuwde zijn lines zó hard uit dat het publiek er zich bijna in verslikte. Hij toverde woorden om in zinnen die hij ter plekke verzon met een duidelijke boodschap, wij citeren: 'Fuck kapitalisme!'.

Joost Hoekaf beschrijft zichzelf als een trapezium want dat is 'een driehoek met een hoek af'. Met zijn blauwe lokken was hij qua uiterlijk zeker de opvallendste act van de avond. Joost Hoekaf intrigeerde door zijn gevoel voor timing. Zijn pauzes zijn net lang genoeg waardoor het publiek tijd heeft om een paar seconden op adem te komen. Hij bracht een tekst die hij vijf minuten voor zijn act had geschreven op zoín natuurlijke manier dat je zou denken dat hij er al vijf jaar op heeft geoefend.

De avond was niet compleet als het brein achter Mensen Zeggen Dingen ook niet even op het podium verscheen. Tim Lenders komt uit Nederland en schrijft vooral over zijn eigen ervaringen. Zo doet hij in zijn teksten stukken van zijn jeugd uit de doeken en verklaart hij zijn liefde aan het stadsleven. Sympathiek, straf en schuimbekkend. Meer woorden moeten wij daar niet aan vuilmaken.