Kort maar krachtig, dat zijn de verzameladjectieven die je de meeste optredens op de Garden Stage van Gent Jazz kunt toekennen. Het mag dan ook zeer toepasbaar zijn op de set van Indie-Folkband Barefoot and the Shoes.
We kennen John Cale vooral als de man die The Velvet Underground als eerste verliet, toch blijven we hem dankbaar voor wat de groep op die korte periode voortbracht. Gisteren stond hij als headliner op de main stage van Gent Jazz.
Herbie Herbie Herbie.
Als je drie jazzgrootmeesters op een podium zet kan het alle richtingen uitgaan. Soms knettert het, soms botst het. Soms bliksemt het, soms kabbelt het. Wat Brad Mehldau, John Scofield en Mark Guiliana gisteren op het podium brachten was een combinatie van alle bovenstaande.
Elke Gentenaar herinnert zich wel de grote bedrijvigheid die er sinds 2012 heerst in de Lammerstraat. De eindmeet van de werken is echter in zicht, want op 10 maart 2017 opent De Krook de deuren, dat werd dinsdag verkondigd in de huidige stadsbibliotheek. De Krook wordt een multimediacentrum waar cultuur, kennis en economie botvieren.
Even uitblazen van de nachtelijke avonturen bij Copacobana? De tentoonstelling I contain multitudes in Gallerie Yurt aan de kortrijksepoortstraat is een echte aanrader! Met deze expositie studeren de curators van TEBEAC af, en wel door alles omtrent kunst ter discussie te stellen.
Op 28 mei was het toch voor één dagje prachtig weer, dus trokken wij naar DOK om overdonderd te worden door een impressionante verzameling beloftevolle muzikale acts. De intieme gezelligheid van DOK en een line-up om uw duimen en vingers bij af te likken bleek een uitstekende combinatie. Subbacultcha en Democrazy lieten ons genieten van 50 tinten zomer.
Alsof we op een afstudeerfeestje van het KASK beland waren, zo voelde het een beetje afgelopen woensdag in de Handelsbeurs. Onder de noemer van Ghost werkte Raveyards een “carrousel van performances” uit op unieke locaties. Ze nodigden daarvoor bevriende bands en ander creatief gespuis uit om er op een dikke tien minuten het beste van zichzelf te komen geven. Al dan niet à l’improviste. Muziek, performance, beeldende kunst en pintjes.
Gisteravond zorgde de Sint-Jacobskerk voor een avond in het teken van De Groote Oorlog. Alweer die oorlog? Ja, het is nog steeds 100 jaar geleden, en opdat wij nog altijd niet vergeten. En zij die dat niet-vergeten nog niet beu zijn, werden daarvoor gisteravond rijkelijk beloond.
Idomeneo, Rè di Creta vertelt het verhaal van de Kretenzische koning Idomeneo (Lothar Odinius) die tijdens de Trojaanse oorlog streed met de overwinnende Grieken aan de zijde van Agamemnon. Na de oorlog keert hij terug naar huis, maar tijdens een storm op zee belooft hij Neptunus de eerste persoon die hij ziet bij zijn aankomst op Kreta te zullen offeren als ze de storm overleven.
In 1948 voorspelde George Orwell het al: de volledige teloorgang van de privacy. Dat Big Brother gevoel ondervinden steeds meer mensen tegenwoordig als realiteit. Elke beweging die we maken wordt geregistreerd door bewakingscamera’s, politieagenten,… Een mens zou het er benauwd van krijgen!
Nadat een eerdere samenwerking in 2011 het succesvolle Bij het kanaal naar links voortbracht, staken het Vlaamse theatergezelschap Olympique Dramatique (opgericht door Ben Segers, Geert Van Rampelberg, Stijl Van Opstal en Tom Dewispelaere) en het Nederlandse De Mexicaanse Hond onder leiding van theatermaker Alex Van Warmerdam terecht nogmaals de koppe
De tournee naar aanleiding van het in 2015 verschenen Phantom Radio was nog niet goed en wel afgerond of Lanegan kondigde al een reeks “solo” optredens aan. Solo bleek echter een relatief begrip te zijn want zowel vaste luitenants Jeff Fielder en Frederic Lyenn Jacques als Duke Garwood stonden mee op het podium.
Chet Baker was een virtuoos. Een ridder van de intrieste jazz die in het collectief geheugen gegrift staat. Een getormenteerde ziel.
Naar de opera gaan is een feest. Muziek, poëzie en toneel worden samen geserveerd en overgoten met een dikke laag pathos. Gewoon smullen. Maar wat als er zevenentwintig opera’s op één avond getoond worden? Laten we eerlijk zijn. Het eten mag nog zo lekker zijn, niemand heeft zin in een indigestie. De Argentijnse dirigent Leonardo García Alarcón gaat met zijn ensemble Cappella Mediterranea de uitdaging aan.
Wat is het meest gangbare beeld over toneel en theater? Een relatief grote zaal, zitjes op de gelijkvloers, enkele niveaus met balkonnen, al dan niet loges. Soms is het anders. Sommige gevoelens kan je pas bevatten als je er werkelijk middenin zit. Zo is het bij Mental (The Vacuum Cleaner). Wie zich inschrijft, krijgt een mail met de locatie. Lozevisserstraat nummer 16, voor gisterenavond een willekeurig huis.
Bij Sphinx Cinema zitten ze niet verlegen om een festival meer of minder. Een tweetal weken geleden was er nog het kortfilmfestival Delicatessen, eind januari hadden we Pinx, in februari het Jeff Jeugdfilmfestival en ondertussen kwam ook het Courtisane festival even langs op de Sint Michielshelling. Afgelopen week was het tijd voor cineMÁS, het Spaans en Latijns-Amerikaans filmfestival.
Harpp. Harpp! De naam alleen al. Harpp is een trio bestaande uit een drummende zanger (Gilles D.), een gitarist (Laurent D.), en een bassist (Njord D.), en ze zorgen voor zweetuitbarstingen bij recensenten door de moeilijkheid om de groep met een gepast label te omschrijven. Ze kleuren buiten de lijntjes, zoveel kan ik je al vertellen.
Wat zou er gebeuren als de mensheid er niet meer was? Met die intrigerende vraag lokte Ontroerend Goed op woensdag 4 mei heel wat nieuwsgierigen naar de Vooruit. Op het programma: de première van World Without Us, het jongste kindje van Ontroerend Goed onder de regie van Alexander de Vriendt.
Vier uur lang duurde de nieuwe dansperformance van Marten Spangberg. Uit de aankondiging bleek een interactieve show zonder grenzen. The Internet maakte van de domzaal in De Vooruit een eigenzinnig universum.
Zoals ieder jaar staat 1 mei gelijk aan Dag van de Arbeid, dag van het genieten van (hopelijk) de eerste lentezon en de opening van het immer gezellige DOK. Wat maakt deze oude haven zo aantrekkelijk? De hoeveelheid beton of trieste havenarchitectuur? Gent, bruisend als ze is, bezit tal van niet-zo-verborgen plaatsen waar in bepaalde seizoenen een sombere omgeving wordt omgetoverd tot een onmisbaar gegeven.
Het hoeft niet altijd een tot buiten de landgrenzen bekende curator te zijn om een interessant en aantrekkelijk kunstfestival op poten te zetten. Het Mayday Mayday Festival liet dit jaar opnieuw de kunststudenten van verschillende kunstopleidingen zelf aan het woord.
Op vrijdagavond 29 april trok Tumult.fm naar de Vooruit. Islam Chipsy & EEK, Nidia Minaj en Deena Abdelwahed stonden op het programma en wat later ook op het podium.
De Grote Oorlog, 1914-18. Wie kent hem nog niet? Ook ik, opgegroeid in een nest waarin “De Eerste” een frequent gespreksonderwerp was en is. Toch mogen de veelheid aan herdenkingen en voorstellingen geen verzadigde vermoeidheid teweeg brengen. Te midden de herdenkingshype bevinden zich parels. Luk Perceval schittert met polyphonie. Interessant. Mooie recensies. Laten we gaan.
We willen allen geloven in een feminisme dat zo vast staat als een huis. De werkelijkheid is echter anders, het gaat eerder om een onbevatbare agglomeratie. Na de vertoning van enkele (bij wijlen tevergeefs) als feministisch bestempelde video's, volgde een debat dat zorgde voor voelbare spanning in de kleine zaal.
Kandaules, koning van Lydië, is onmetelijk rijk en wil zijn rijkdom met al wie het horen, zien en proeven wil, delen. Tijdens één van zijn vele decadente feestpartijen wordt een ring gevonden in de buik van een vis. De koning ontdekt dat deze ring je onzichtbaar maakt. Op het feest ontmoet de koning de visser Gyges.
Het is avond, buiten sneeuwt het en de dagen vullen zich met examens en studeren. Dat is de setting waarin ik I am Oak voor het eerst hoorde. De warme klanken van de muziek maakte de sfeer gemoedelijk. Zo kon ik nog wel een nachtje door. Vijf jaar later kwamen de jongens van de band naar Gent. Ook de lenteavonden kunnen ze prima aan.
West-Vlamingen in Gent zijn eerder regel dan uitzondering. En dat een muzikaal deel daarvan beloftevol samenklit in bands is daar een mooi gevolg van. Sinds donderdag is er alvast één groep meer om in het oog te houden: het triootje van Club Jaecques #1.
Woensdagavond 20 april was Hoogdag voor menig kortfilmliefhebber uit Gent en omstreken. In de Sphinx Cinema vond Delicatessen plaats, het kortfilmfestival dat de voorbije jaren uitgroeide tot een gevestigde waarde binnen de wondere wereld van de kortfilm. De echte diehards gingen voor het volledige programma, dat duurde van 20u tot 22u en bestond uit maar liefst tien recente kortfilms.
Ergens in de buurt van Wetteren, daar is het allemaal begonnen. Publieksprijs Humo’s Rock Rally, selectie De Nieuwe Lichting, brons op Oost.Best! … Tegenwoordig lopen ze te pronken met de ene titel na de andere, dus besloot Tumult.fm om zelf eens te gaan kijken hoe dat nu juist zit met die mannen van Delta Crash. Afgelopen maandag speelden ze voor de verandering nog eens in’t klein, in het immer gezellige café Afsnis.
Vrijdagavond 20u. Het NTGent stelt zich open. Met mondjesmaat komen theaterliefhebbers het gebouw binnengewandeld. Tijd voor toneel. Een korte enquête over De Lijn is het enige obstakel dat ons scheidt van de zaal. Het tweede middenbalkon, een ideale positie om de ruimtelijke compositie van het podium te aanschouwen.