In het kader van Drawing Days ging Tumult.fm op 29 september op zoek naar de symbiose tussen tekenkunst en audiokunst. Drawing Radio zette radiomakers en tekenaars samen in de studio en probeerden met pen, papier en stem een uur lang de luisteraar onder te dompelen in de kunst van de verbeelding. Herbeleef hier hoe onze uitzending vrijdag verliep.
In het kader van Drawing Days ging Tumult.fm op 29 september op zoek naar de symbiose tussen tekenkunst en audiokunst. Drawing Radio zette radiomakers en tekenaars samen in de studio en probeerden met pen, papier en stem een uur lang de luisteraar onder te dompelen in de kunst van de verbeelding. Herbeleef hier hoe onze uitzending vrijdag verliep.
De zomer is weer voorbij, en traditioneel begint een van onze favoriete zomerplekken in Gent, DOK, dan aan z'n winterslaap. Eindigen doen ze gelukkig in stijl: op zondag 1 oktober viert de werkplek voor verpozing en creatieve manoeuvres het einde van alweer een geslaagd seizoen.
Drie internationale dansduo’s die in drie episodes de digitale generatie ontdekken, dat is wat Cliffdancers – The Pilot ons belooft.
Drie internationale dansduo’s die in drie episodes de digitale generatie ontdekken, dat is wat Cliffdancers – The Pilot ons belooft.
U kon er niet omheen: de posters en flyers van ‘MAKE ME UP BEFORE WE BLOW BLOW’ in en rond kunstencentrum Vooruit. De titel met Wham!-allures schreeuwde om uw aandacht – al dan niet in woord en beeld, en zelfs van buitenaf keek posterboy Benjamin Abel Meirhaeghe u indringend (of is het nu net uitnodigend?) aan.
In het hart van een gezellig Gents buurtfeest in het Coyendanspark vond vorige zaterdag de laatste editie van het Gentse muziekconcours De Beloften plaats. Zes straffe, jonge bands – Low Land Home, Walmok, PJay, The Leslies, Leonore en Laguna – namen het tegen elkaar op met hun eigen, unieke geluid, maar uiteindelijk kon slechts één artiest de hoofdprijs winnen.
Ik hou van je. Niemand mag nog leven. Geen mens zal nog ademen, als wij één zijn! Ik draag je terug door een zee, een zee van bloed!
Een seizoensafsluiter van formaat, want Opera Ballet Vlaanderen verrast zo laat op het jaar met de sprookjesopera Sadko van Nikolaj Rimski-Korsakov.
KASK & CONSERVATORIUM School of Arts van de HoGent kan terugblikken op meer dan 200 jaar ervaring.
KASK & CONSERVATORIUM School of Arts van de HoGent kan terugblikken op meer dan 200 jaar ervaring.
Vrijdagavond organiseerde het muziektheatergezelschap Zonzo Compagnie samen met An Pierlé, Fulco Ottervanger en Nathalie Teirlinck Slumberland, een visuele magisch-realistische reis over slaap, droom en fantasie ondersteund door de rijkdom van muziek- en geluidskunst.
The Only Way Is Up is de nieuwe voorstelling van Boris Van Severen en Jonas Vermeulen. Na hun succesdebuut The Great Downhill Journey of Little Tommy (2013) gingen ze opnieuw de richting van muziektheater uit. Maar zeg niet zomaar muziektheater: wie The Only Way Is Up ziet, waant zich eerder in een concert of op een festival.
The Only Way Is Up is de nieuwe voorstelling van Boris Van Severen en Jonas Vermeulen. Na hun succesdebuut The Great Downhill Journey of Little Tommy (2013) gingen ze opnieuw de richting van muziektheater uit. Maar zeg niet zomaar muziektheater: wie The Only Way Is Up ziet, waant zich eerder in een concert of op een festival.
Femke en Lander Gyselinck tonen met Flamer, een samensmelting van hun namen, hun gedeelde passies en genen. Een voorstelling die het midden houdt tussen dans en drum, tussen kunnen en gekunsteldheid. Want voor één keer worden de rollen omgekeerd: zij wordt drummer, hij wordt danser.
Femke en Lander Gyselinck tonen met Flamer, een samensmelting van hun namen, hun gedeelde passies en genen. Een voorstelling die het midden houdt tussen dans en drum, tussen kunnen en gekunsteldheid. Want voor één keer worden de rollen omgekeerd: zij wordt drummer, hij wordt danser.
Hope is het derde en laatste deel van een dansreeks uit het aflopend seizoen van het Opera Ballet Vlaanderen. Hope is zelf ook een drieluik met enerzijds de twee klassieke werken van Pina Bausch (Café Müller) en Martha Graham (Chronicle) en anderzijds een nieuwe creatie van de Belgisch-Colombiaanse choreografe Annabelle Lopez Ochoa (Ecdysis).
De nieuwe voorstelling van Ontroerend Goed werd gevormd uit verschillende geldeenheden en £¥€$ (Lies) gedoopt. De kijker neemt gedurende twee uur deel aan een ingenieus economisch spel met gokallures. Verwacht geen doorsnee voorstelling, maar eerder belevingstheater. Lees hier het relaas van een dobbelloser.
“Ergens tussen paars en groen, daar ligt de kleur die alles met elkaar verbindt, daar, ergens op oneindig, tussen de tinten lucht en water in.”: dit fragment uit een briefwisseling van Claude Monet met Paul Cézanne (omstreeks 1869) vormt het uitgangspunt voor deze voorstelling.
Als je graag eens een mooie klassieke opera wil gaan bekijken, dan blijf je beter weg van Infinite Now. Deze productie van Chaya Czernowin is allesbehalve mooi en klassiek maar is een monsterlijk meesterwerk. Theater, opera en geluidskunst worden tot een wanstaltige emulsie verwerkt die je met een heerlijk beklijvend gevoel achterlaat. 'Dissonant' is volgens mij de samenvattende term voor deze voorstelling.
Vijf ziekenhuisschermen staan zorgvuldig naast elkaar gerangschikt. Lampen lichten op en doen een kermende vrouw op een kraambed verschijnen. De pijnlijke schreeuwen van Silke Thorrez gaan door merg en been. We bevinden ons temidden van een medische gruwel in Wenen, de eerste helft van de 19e eeuw.
Een Shakespeare-marathon, je zou er spontaan van beginnen zuchten. “Heavy jong, succes daarmee”, hoor ik u al denken. En toch kunnen we na 3 uur Shakespeare op dinsdagavond gerust nog een uurtje langer blijven zitten, daar in Campo Victoria.
Julian Hetzel, een Nederlandse maatschappijkritische en sociaal geëngageerde kunstenaar die kunst maakt op het snijpunt van theater en performance, sleept ons in The Automated Sniper mee in een aanvankelijk onschuldige wereld vol parodie en spel. Twee acteurs (Bas van Rijnsoever en Claudio Rietfeld) staan in een onbeduidende witte kamer, terwijl er vogels fluiten op de achtergrond.
Voor hun nieuwste productie neemt Hof van Eede (zussen Ans en Louise Van den Eede, ondertussen versterkt door Wannes Gyselinck) ons mee naar Venice Beach, Californië in 1942: parelwitte stranden, wuivende palmbomen, een ruisende zee, en vijf aangespoelde Europeanen die als vissen uit het water proberen te aarden onder de Amerikaanse zon.
Toen we in januari Zauberflöte in regie van David Hermann zagen, konden we haast niet wachten om opnieuw een stuk van zijn hand te zien. Helaas blijven we bij Simon Boccanegra op onze honger zitten. Begrijp ons niet verkeerd, de zang en muziek zijn fantastisch. Maar de uitvoering zelf blijft braafjes, misschien zelfs een beetje saai.
In Raphaël brengen Raphaël Billet en Alexander Vantournhout een confronterend duet. De eerste een ledenpop zonder ijzerdraadjes, de ander tracht die eerste onbeholpen terug aan een ruggengraat te helpen. Klinkt liefelijk, maar dat wordt het nooit. Geforceerd des te meer. Maar dat is nu net de bedoeling.
In tijden van Hiddleswift en Brangelina brengt Dood Paard ons Macbain: de koppelnaam van twee mannen, de één tegen zijn zin de stem van een generatie, de ander tegen zijn zin koning van Schotland. Shakespeares Schotland en Cobains Seattle liggen misschien in tijd en ruimte ver uiteen, hun personages leunen opmerkelijk dicht bij elkaar aan.
Toegegeven, bij het woord “cabaret” moeten we onbewust ook even denken aan Luc Caals en Het Witte Paard. Toch is cabaret is een zwaar onderschatte kunst, zeg dat wij het gezegd hebben! Daarom raden wij u aan om uw mening dringend bij te schaven. En dat kan nog wel aanstaande vrijdag in de Backstay Bar, in goed gezelschap van Nele Bauwens.
Die Wahrheit ist nicht immer gut,
Weil sie den Großen wehe tut
(W.A. Mozart, die Zauberflöte)
Op 18 december 2009 ging GIF, geschreven door Lot Vekemans en geregisseerd door Johan Simons, in première in de Minnemeers in Gent. Afgelopen zondag en exact zeven jaar later, wuift het NTG Johan Simons, net als toen, uit en wordt deze succesvolle voorstelling hernomen op scène.
